Κύριε διευθυντά
Ενα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του πατέρα μου Γ. Πασπάτη «Τυφλή πορεία» (Απομνημονεύματα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο Αιγαίο) που αφορά το Καστελλόριζο.
Σελίς 205. «Φτάνοντας στο Καστελλόριζο, το ανατολικότερο νησί των Δωδεκανήσων, σταματήσαμε ξανά. Το βρήκαμε ζωντανό και λειτουργικό, αν εξαιρέσεις ότι έλειπαν οι άνθρωποι. Περπατήσαμε στα σοκάκια του, κρυφοκοιτάζοντας από περιέργεια μέσα στα σπίτια που είχαν εγκαταλειφθεί βιαστικά. Οι Βρετανοί, στο πέρασμά τους, προσφέρθηκαν να μεταφέρουν όλον τον πληθυσμό στην Κύπρο, προειδοποιώντας τους ότι οι Γερμανοί θα προσπαθούσαν να πάρουν το νησί από τους Ιταλούς. Οι κάτοικοι δέχτηκαν την προσφορά και τους ζήτησαν να είναι έτοιμοι για αναχώρηση σε μία ώρα, με όσα πράγματα μπορούσαν να κουβαλήσουν στα χέρια τους. Γι’ αυτό βρήκαμε τις έρημες κατοικίες με όλον τον εξοπλισμό τους. Οι κάτοικοι του πλούσιου και αναπτυγμένου αυτού νησιού προτίμησαν να αφήσουν πίσω όλα τους τα υπάρχοντα παρά να πέσουν στα χέρια των Γερμανών».
Η μετάφραση είναι του Μ. Μάτσα. Εκδόσεις Εστίας. Το πρωτότυπο είναι στα αγγλικά.