Κύριε διευθυντά
Κόλλησα κι εγώ τον κορωνοϊό, τώρα πού και πώς μολύνθηκα, ένας Θεός το ξέρει. Την όγδοη ημέρα μετά το πρώτο σύμπτωμα, ενώ πήγαινα καλά, ο πυρετός έγινε πιο υψηλός και πιο συχνός. Αυτό, σε συνδυασμό με κάπως χαμηλό κορεσμό οξυγόνου που μετρούσα μόνος μου κατ’ επιταγήν του προσωπικού μου γιατρού, και μετά μια πολύ δύσκολη νύχτα, την 11η ημέρα πρωί πρωί ειδοποίησα το 166 για μεταφορά μου σε νοσοκομείο.
Ηλθε μετά 45΄ περίπου το ασθενοφόρο (βλ. δωρεά Ιδρ. Στ. Νιάρχος) και μπήκα στο νοσοκομείο «Σωτηρία», από όπου πήρα εξιτήριο έξι ημέρες αργότερα έχοντας πλήρως θεραπευθεί από πνευμονία που είχε ήδη προκαλέσει ο κορωνοϊός. Φθηνά τη γλίτωσα, παρ’ όλα τα 66 έτη μου, έχω καλή φυσική κατάσταση και όχι υποκείμενα νοσήματα.
Ο σκοπός αυτής της επιστολής μου είναι να ευχαριστήσω γενικά το ΕΣΥ και τη διοίκηση του «Σωτηρία», διότι «είδα» οργανωμένη και σωστή αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά κυρίως διότι θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου το νοσηλευτικό προσωπικό και τους γιατρούς.
Δέχθηκα από όλους τον σεβασμό, την ευγένεια αλλά και την αγάπη προς τον πάσχοντα ασθενή, με ταυτόχρονη προθυμία αλλά και αμεσότητα στην εξυπηρέτηση του ασθενούς.
Θεώρησα χρέος μου να δημοσιοποιήσω αυτή τη θετική διαπίστωσή μου, που ξεπέρασε κατά πολύ τις διάφορες μικροϋστερήσεις ή μικροελλείψεις ενός δημόσιου νοσοκομείου εν καιρώ πανδημίας. «Σωτηρία», σας ευχαριστώ.