Αναζήτηση γνώσεων και πασαλείμματα

Κύριε διευθυντά
Ζώντας στην εποχή της τεχνολογίας, κατακλυζόμαστε από πληροφορίες. Και κυρίως τα παιδιά. Στα δικά μας χρόνια ανοίγαμε την εγκυκλοπαίδεια ή το λεξικό, ή καταφεύγαμε σε κάποιον μεγαλύτερο για να ρωτήσουμε κάτι που δεν γνωρίζαμε. Τώρα, πατάμε ένα κουμπί και η πληροφορία είναι μπροστά μας. Κι όμως αναζητώντας την κάθε άγνωστη λέξη στο λεξικό ξεφυλλίζαμε υπομονετικά και συγκροτημένα τις σελίδες, με οδηγό την αλφάβητο. Για να δούμε πού βρίσκεται μια ξένη χώρα κατεβάζαμε από το ράφι την εγκυκλοπαίδεια ή περιεργαζόμασταν την υδρόγειο. Για να μάθουμε τα όποια «απαγορευμένα» πράγματα συνωμοτούσαμε με τους φίλους μας. Το μυαλό πατούσε γερά από εικόνα σε εικόνα, από λέξη σε λέξη, από σκέψη σε σκέψη. Καταστάλαζαν οι ιδέες, κάθονταν, αναπαύονταν και τέλος αναπαράγονταν σε μια απολαυστική διανοητική διεργασία που έπαιρνε τον χρόνο της αλλά αξιοποιούσε ευεργετικά όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα. Τώρα, η δήθεν ευκολία, γρηγοράδα και συνεχής εισπήδηση από το ένα θέμα στο άλλο, στερούν αυτή τη χαρά και μας αδρανοποιούν…