Κύριε διευθυντά
Το δημοσιευόμενο στο ένθετο της «Κ» της 4.10.2020 κείμενο του Τάκη Λαζαρίδη με τον τίτλο «Επίμετρο», είναι ένα ντοκουμέντο ιστορικής σημασίας και αξιοπιστίας, τουλάχιστον το αναφερόμενο στον εμφύλιο πόλεμο και στη σύγκριση καπιταλισμού και κομμουνισμού. Είναι ένα κείμενο που ανιχνεύει χωρίς κομματικές προδιαγραφές και σκοπιμότητες, τις πηγές της κακοδαιμονίας που μαστίζουν τη χώρα, και αυτές είναι οι ιδεοληψίες της Αριστεράς, οι οποίες, καταφανώς, παρεμποδίζουν την ανάπτυξη και την περαιτέρω εξέλιξή της.
Ο Τάκης Λαζαρίδης εβίωσε τις αυταπάτες της Αριστεράς, η οποία αιματοκύλησε τη χώρα «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», που ήταν, εν προκειμένω, η σταλινική βούληση. Νεαρός κομμουνιστής καταδικάζεται σε θάνατο από στρατοδικείο της Αθήνας το 1952, μαζί με τον Ν. Μπελογιάννη και άλλους. Η ποινή του μετατρέπεται, λόγω νεαράς ηλικίας, σε ισόβια κάθειρξη. Παρέμεινε στη φυλακή επί 15 συναπτά έτη.
Δεν είναι τυχαίο που η Ελλη Παππά, η σύντροφος του Ν. Μπελογιάννη, στη μεταθανάτια έκδοση του βιβλίου της «Μαρτυρίες μιας διαδρομής», άκρως φειδωλή σε επαίνους, γράφει για τον Τάκη «ο Λαζαρίδης. Τίμιος απ’ την κορυφή ως τα νύχια».
Ετσι μετά την αποφυλάκισή του, μετά μια μακροχρόνια, επώδυνη για τον ίδιο στροφή, αλλά και με μια υψηλού επιπέδου αυτομόρφωση ο Τάκης Λαζαρίδης διέγνωσε τον μάταιο και ανεδαφικό αγώνα της κομμουνιστικής αριστεράς και την πλήρη ανικανότητά της να αντιληφθεί τα κύματα του μέλλοντος, έγραψε το εμβληματικό του βιβλίο «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι».
Η στροφή δεν ήταν ούτε ιδιοτελής ούτε επεδίωκε την επιβράβευση. Μια αίσθηση καθήκοντος, που περιγράφει στις «Θερμοπύλες» ο Καβάφης, τον οδήγησε στη συγγραφή του, στη λύτρωση και στην αλήθεια.
Ηδη ο έφηβος –χωρίς εισαγωγικά– Τάκης διανύει τη 10η δεκαετία της ζωής του και με την πνευματική ευρωστία και διαύγεια που τον διακρίνει προσέφερε με το Επίμετρο, ένα κείμενο αυτογνωσίας και παρακαταθήκης για τις επερχόμενες γενιές.