Κύριε διευθυντά
Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου δημοσιεύσατε επιστολή, στην οποία ο επιστολογράφος υποστηρίζει την αρνητική κατ’ αυτόν στάση του κ. Σημίτη, που είχε εκδηλωθεί υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ενωση χωρίς όρους. Η αλήθεια είναι διαφορετική.
Ο κ. Σημίτης επεδίωξε την ένταξη της Τουρκίας στην Ενωση, για να τη δεσμεύσει σε συνεργασία και εγκατάλειψη των παραλόγων αξιώσεών της. Απόδειξη είναι η Σύνοδος Κορυφής του Ελσίνκι το 1999. Στη Σύνοδο αυτή αποφασίστηκε ότι «τα υποψήφια κράτη θα πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων.
Αλλιώς, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός εύλογου χρονικού διαστήματος». Με άλλα λόγια, η αίτηση της Τουρκίας για ένταξη στην Ενωση θα είχε ως αποτέλεσμα την υποχρέωσή της να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την επίλυση των εκκρεμών διαφορών με την Ελλάδα.
Ομως, η κυβέρνηση Καραμανλή που διαδέχθηκε την κυβέρνηση Σημίτη, στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου 2004 παραιτήθηκε της εφαρμογής της συμφωνίας του Ελσίνκι και συμφώνησε στην αποδοχή της εξέτασης της Τουρκίας για ένταξη, χωρίς να συντρέξει ο όρος του Ελσίνκι – δηλαδή η προηγούμενη επίλυση των διαφορών. Για την αποκατάσταση της ιστορικής ακρίβειας.