Κύριε διευθυντά
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι γλωσσικές επισημάνσεις του εκλεκτού συνεργάτη σας Βασίλη Αγγελικόπουλου (Υποβολείο, 11/10/’20), καθώς και η συγκινητική αναφορά του στον αείμνηστο καθηγητή μας, δεινό βυζαντινολόγο, Νικόλαο Τωμαδάκη.
Ιδιαίτερα, η χρήση του ρήματος τίθεμαι, απλού ή συνθέτου, δεινοπαθεί παντοιοτρόπως: στον γραπτό και στον προφορικό λόγο, ακόμη και σε ανακοινώσεις. Ετσι, σε καίρια σημεία της πόλης, πινακίδες πληροφορούν, με πηχυαίους τίτλους, το κοινό ότι: διατίθονται διαμερίσματα για ενοικίαση. Αμίμητο, όμως, παραμένει και το εξής που ειπώθηκε, προ καιρού, σε τηλεοπτική εκπομπή: σε διαλογική συζήτηση ο ομιλητής απευθυνόμενος στον συνομιλητή του ανέφερε ότι «για την υπόθεση αυτή δεν τίθεται θέμα» και ο άλλος του απάντησε, με φυσικότητα, «δεν πειράζει, το τίθω(!) εγώ». Ουδέν σχόλιον.