Την 1η Οκτωβρίου 2020 πήγα στις Σπέτσες με το σκυλάκι μου φιλοξενούμενη σε συγγενικό μου σπίτι απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου μεταξύ Ντάπιας και Παλιού Λιμανιού.
Το Σαββατοκύριακο όμως αυτό, που ήταν ηλιόλουστο και ζεστό, γύρισε σε εφιάλτη παρόλο που αρχικά φαινόταν ευχάριστο και απολαυστικό.
Αιτία ήταν τα μηχανοκίνητα δίτροχα και τετράτροχα που κατήντησαν ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων.
Οι Σπέτσες γνωρίζω ότι είχαν την ιδιαιτερότητα, όπως και η Υδρα, να μη δέχονται αυτοκίνητα Ι.Χ. στην πόλη τους.
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Οι μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού και τα τετράτροχα τέρατα (γουρούνες) αλωνίζουν συνεχώς και σχεδόν παντού, ώστε οι κάτοικοι και οι επισκέπτες να μην μπορούν να απολαύσουν τον περίπατό τους ποτέ.
Είναι θαύμα που δεν έχουμε θρηνήσει ακόμα θύματα…
Ας ξεχάσω και τη συνεχή ηχορρύπανση, γιατί πολλοί κόβουν και τις εξατμίσεις τους και επιδίδονται σε αγώνες ταχύτητας μεταξύ τους στον όμορφο παραλιακό δρόμο από Ντάπια προς Παλιό Λιμάνι.
Κάτι πρέπει να γίνει γιατί το κακό παράγινε, αλλά δεν γνωρίζω ποιος θα έχει την τόλμη να εξυγιάνει αυτό το απόστημα, καθιστώντας τις Σπέτσες πάλι το γοητευτικό νησί που έχουμε γνωρίσει.