Κύριε διευθυντά
Πριν από καιρό ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν κ. Σχοινάς είχε δηλώσει ότι «η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν διαθέτει αεροπλανοφόρα, υποβρύχια, βομβαρδιστικά και στρατό για να επιβληθεί, όπου δει. Αντ’ αυτών έχει αξίες (σ.σ. ως τέτοιες νοούνται προφανώς η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη των λαών, η μη επιβουλή των εδαφών των γειτονικών κρατών, η δικαιοσύνη κ.λπ.), στις οποίες βασίζει την πολιτεία και την πολιτική της».
Στον κ. Ερντογάν, που αιτείται η Τουρκία να γίνει μέλος αυτής της κοινότητας των τετρακοσίων εκατομμυρίων πολιτών, θα έπρεπε (θα πρέπει έστω και τώρα) να καταστεί σαφές ότι απαραίτητη προϋπόθεση ένταξης στην Ε.Ε. και πολιτογράφησης «εις των ιδεών την πόλι», πριν αρχίσει η εξέταση των κεφαλαίων και των δεικτών, είναι η εγκατάλειψη όλων τυχόν των σκέψεων και των σχεδίων για αναζήτηση Lebensraum. Εχουν τελειώσει όλες αυτές οι επιδιώξεις οριστικά και για πάντα, πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια. Οι φιλοδοξίες του Χίτλερ στοίχισαν στην Ευρώπη 53.000.000 ζωές. Για τέτοιου είδους επιδιώξεις επομένως, και ανεξαρτήτως κλίμακας, δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για έναν νεκρό. Ούτε και για την απώλεια ενός στρατιώτη, σαν αυτόν που χάθηκε άδοξα στο «Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο». Αρα θα πρέπει ο κ. Ερντογάν να αφήσει πίσω του όλα τα οθωμανικά επιτεύγματα: το Ματζικέρτ, την Αλωση, τη Μικρασιατική Καταστροφή, καθώς και όλα τα σχέδια περί «Γαλάζιας Πατρίδας», περί μεταπηδήσεως των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων από την Ελλάδα στην Τουρκία κ.λπ.
Η Ε.Ε. θα πρέπει να αναλάβει το έργο να περάσει στην Τουρκία το μήνυμα ότι η Ευρώπη από το 1960 «άρχισε μία καινούργια ζωή», οι λαοί της ζουν εν ομονοία, δεν αλληλοϋποβλέπονται, η Γαλλία π.χ. δεν έχει βλέψεις στα εδάφη του Βελγίου, που είναι μικρότερη χώρα, το Βέλγιο με τη σειρά του στο Λουξεμβούργο, το τελευταίο στην Ανδόρα κ.ο.κ.
Κοντολογίς να διαμηνύσει ότι οι συνθήκες ζούγκλας (το ισχυρό να επιβάλλεται διά της βίας στο ολιγότερο ισχυρό) έχουν εκλείψει.
Από την άλλη πλευρά θα πρέπει η ίδια η Ε.Ε. να επανεξετάσει την έννοια του πληττόμενου συμφέροντός της γενικότερα και μακροπρόθεσμα. Δηλαδή να συγκρίνει πότε το πλήγμα για την όλη πορεία της είναι μεγαλύτερο: όταν ακυρώνεται η εκτέλεση μιας παραγγελίας κατασκευής υποβρυχίων, τανκς και οπλικών συστημάτων ή όταν απαξιώνονται οι αξίες, που υπονόησε ο κ. Σχοινάς και κατ’ επέκταση όταν μεταλλάσσεται το όραμα σε ντιλ.