Κύριε διευθυντά
Γίνεται πολύς λόγος και ασκείται δριμεία κριτική για ένα βίντεο που «προωθεί» τις εορτές του 2021 για τη συμπλήρωση 200 ετών από την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως και την έκτοτε διαδρομή του έθνους.
Η συνηθισμένη θεμελίωση της επιχειρηματολογίας κατά τη συζήτηση και την κριτική είναι στη βάση ότι δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε και να ωραιοποιούμε τα πεπραγμένα ούτε τη διαδικασία των εξελίξεων κατά την έναρξη και τη διάρκεια της Επαναστάσεως ή μετέπειτα.
Η άποψη αυτή θα ήταν απόλυτα ορθή, αν επρόκειτο για την επιστημονική διερεύνηση και αποτίμηση των γεγονότων σε ένα σεμινάριο ιστορίας ή σε μια σειρά σχετικών διαλέξεων στην Ακαδημία ή από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητος.
Εν τούτοις, νομίζω ότι κατά την τρέχουσα αντίληψη τα προγραμματιζόμενα αφορούν εορταστικές εκδηλώσεις, με την ευκαιρία της επετείου των 200 χρόνων από την εθνική εξέγερση. Σε μια τέτοια (πανηγυρική) ατμόσφαιρα μάλλον δεν πρέπει ή δεν χρειάζεται να προβάλλονται ή και να εξετάζονται οι –πάμπολλες δυστυχώς– «ενδοοικογενειακές» διενέξεις και περιπέτειες μεταξύ των επαναστατών, οι οποίες παρ’ ολίγον να ματαιώσουν την πολυαίμακτη ηρωική προσπάθεια ανάκτησης της ελευθερίας του έθνους.
Η απλοϊκή(;) σκέψη, την οποία διατυπώνω, είναι η εξής: Οταν γιορτάζεις την επέτειο του γάμου σου, δεν ανατρέχεις στις (αναπόφευκτες) δυσάρεστες στιγμές του έγγαμου βίου και τις προστριβές που (σίγουρα) υπήρξαν. Αλλωστε, συνήθως, η φύσει επιλεκτική ανθρώπινη μνήμη αποσιωπά τα δυσάρεστα και διατηρεί τα ευάρεστα.
«Ας κρατήσουν οι χοροί» λοιπόν.
Κώστας Γ. Μπονιφάτσης