Κύριε διευθυντά
Από χρόνια συστηματικός περιπατητής στο άλσος του Λυκαβηττού, μετά διακοπή δύο ετών για διάφορους λόγους, επανήλθα πρόσφατα. Δυστυχώς η εικόνα που παρουσιάζει ο χώρος είναι η εγκατάλειψη, αν όχι ολική, πάντως απογοητευτική:
Οι ξύλινοι φράχτες στα διάφορα μονοπάτια και τα γεφύρια έχουν σε πολλά σημεία καταρρεύσει και τα κομμάτια κείνται διάσπαρτα τριγύρω ή λείπουν παντελώς. Οι κάδοι σκουπιδιών, οι περισσότεροι σκουριασμένοι, κάποιοι χωρίς πάτο ή πεσμένοι καταγής, έτσι για να φαίνεται ότι υπάρχουν. Και ένας στύλος φωτιστικού πεσμένος στην τάφρο.
Λίγα χαρακτηριστικά παραδείγματα αδιαφορίας του δήμου ή οποιασδήποτε άλλης υπηρεσίας στην οποία η φροντίδα του χώρου υπάγεται.
Το συμπαθητικό πευκοδάσος του Λυκαβηττού θα μπορούσε να είναι ένα κόσμημα για επίσκεψη, περπάτημα, αναψυχή μέσα στο τσιμέντο της πόλης. Τέτοιοι χώροι είναι πολύτιμοι αν αξιοποιούνται σωστά, ομορφαίνουν το περιβάλλον, προσφέρουν μια αίσθηση αισιοδοξίας και, το κυριότερο, υπογραμμίζουν την αντίληψη ποιότητας του λαού.
Εύχομαι αυτές οι γραμμές να φτάσουν σε κάποιον ιθύνοντα και να ρίξει μια ματιά στον χώρο και να προχωρήσει σε μια κάποια αναστύλωση και συντήρηση του ιστορικού άλσους. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.