Κύριε διευθυντά
Ο φακός την αποτυπώνει άτσαλα και βιαστικά. Ο λόγος για τη νοσηλεύτρια που κάνει το σήμα της νίκης ενώ κατευθύνεται μαζί με συναδέλφισσές της στο «Ιπποκράτειο» της Θεσσαλονίκης. Η θολή φωτογραφία δείχνει πως δεν περισσεύει ούτε δευτερόλεπτο για στήσιμο και βαρύγδουπη πόζα όταν ζωές κινδυνεύουν.
Οι εθελόντριες θα μπορούσαν να κλαίνε τη μοίρα τους για τις ελλείψεις και την ανοργανωσιά. Ή να ποστάρουν ευαίσθητα κείμενα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χαρίζοντας διαδικτυακά δάκρυα σε γνωστούς και φιλαράκια. Αντίθετα αναλαμβάνουν ευθύνη που δεν τους αναλογεί. Ορμάνε στη μάχη όταν μάλιστα η ατμόσφαιρα έχει κυριολεκτικά μαυρίσει. Ξεπερνάνε ένα κράτος που επιδεικτικά τις αγνοεί, μία ηγεσία που τουλάχιστον δεν τις εμπνέει. Στενοχωρώντας κάποιους δυσκοίλιους που τους χαλάνε το δυστοπικό σενάριο της καταστροφής. Μα γεμίζοντας με ελπίδες όλους τους υπόλοιπους από την Κρήτη μέχρι τον Βορρά. Με το ταξίδι τους υφαίνουν τη χαμένη ενότητα μιας χώρας που τα δέκα προηγούμενα χρόνια έφυγαν αφήνοντας μόνο οργή, διχασμό και πληγές.
Να είστε καλά κυράδες. Εχετε τον ειλικρινή σεβασμό από Βορειοελλαδίτες και χαμουτζήδες.