Κύριε διευθυντά
Στις 15-11-2020 η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ), το συνδικαλιστικό σωματείο όλων των δικαστικών λειτουργών, εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία θεωρεί ότι η απόφαση γενικής απαγόρευσης των συναθροίσεων του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. «βρίσκεται εκτός συνταγματικού πλαισίου».
Η ανακοίνωση θα εκδόθηκε στο πλαίσιο του άρθρου 2 παρ. 5 του καταστατικού της ΕΔΕ, που περιλαμβάνει στον σκοπό της την «προαγωγή της νομικής επιστήμης, τη συμβολή στη βελτίωση της νομοθεσίας και την ανύψωση του μορφωτικού και επιστημονικού επιπέδου των μελών της».
Τον ισχυρισμό περί αντισυνταγματικότητος της απόφασης βασίζουν στο άρθρο 11 παρ. 2 του Σ., που προβλέπει δυνατότητα γενικής απαγόρευσης των συναθροίσεων «όταν επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια…». Κατά την ερμηνεία των συνδικαλιστών της ΕΔΕ, η δημόσια υγεία δεν εμπίπτει στην προστατευόμενη δημόσια ασφάλεια. Την ερμηνεία αυτή, βέβαια, αποκρούει σχεδόν το σύνολο των συνταγματολόγων της χώρας.
Ακόμα, η καταγγελλομένη 1029/8/18/14-11-2020 απόφαση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. εκδόθηκε κατ’ επιταγήν της ειδικότατης διάταξης του άρθρου 68 παρ. 2 της κυρωθείσης με τον ν. 4683/2020, από 20-3-2020, Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου. Η διάταξη επιτρέπει τη γενική απαγόρευση συναθροίσεων ρητά και απολύτως συγκεκριμένα.
Η συνταγματική ευαισθησία της ΕΔΕ και ο σεβασμός της προς το Σύνταγμα της χώρας έχουν εκδηλωθεί επανειλημμένα και πανηγυρικά με τις αποφάσεις της για τις πραγματοποιηθείσες, κατά καιρούς, παντοειδείς απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου, τον οποίο εκπροσωπεί. Κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε κραυγαλέα αντίθεση προς το άρθρο 23 παρ. 2 του Σ., σύμφωνα με το οποίο «Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς…». Φαίνεται ότι, κατά την ΕΔΕ, της συνταγματικής διατάξεως υπερισχύει η παρ. 3 του άρθρου 2 του καταστατικού της, που περιλαμβάνει στον σκοπό του συνδικαλιστικού σωματείου «τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των Δικαστικών Λειτουργών (τα κεφαλαία του καταστατικού) και της επόμενης παρ. 4, που διαλαμβάνει «την προώθηση των συμφερόντων των μελών της», αδιακρίτως.
Θα έλεγε κανείς «Αιδώς Αργείοι»;