Κύριε διευθυντά
Χάρηκα διαβάζοντας στην πάντοτε ενημερωτική και φιλοπεριβαλλοντική εφημερίδα «Η Καθημερινή», το άρθρο με τίτλο «Αναδάσωση 500.000 στρεμμάτων, αναπλάσεις και πολεοδομικά σχέδια». Ενθαρρυντικός ο πρωτοφανής προγραμματισμός από τη νυν κυβέρνηση για αναδάσωση σε 500.000 στρέμματα με 30 εκατομμύρια δασικών φυτών, και καθόλου ευκαταφρόνητη η ανάπλαση και τα πολεοδομικά σχέδια.
Γράφω την επιστολή αυτή για δύο λόγους:
Πρώτον, εξαιτίας μιας μελέτης –ενός πονήματος– που έχω γράψει και δημοσιεύσει με τίτλο «Τα δύο φυτά αμπέλοψις, που μπορούν να αλλάξουν το κλίμα και την όψη των Αθηνών και όχι μόνο». Περιληπτικώς αναφέρω ότι τα δύο αυτά φυτά, αν και είναι λίγο γνωστά, δεν αποτελούν μέρος της ελληνικής χλωρίδας. Η αμπέλοψις η πεντάφυλλη προέρχεται από τα δάση της Βορείου Αμερικής, η δε τρίφυλλη από τα δάση της ανατολικής Ασίας. Τα φυτά αυτά είναι αναρριχητικά, φυλλοβόλα, μελισσοκομικά, όχι αλλεργιογόνα και αντιπυρικά. Τη δε φθινοπωρινή περίοδο τα πράσινα φύλλα παίρνουν ένα πολύχρωμο, ιδίως κόκκινο χρώμα, δημιουργώντας ένα πανέμορφο φθινοπωρινό τοπίο.
Με τα δύο αυτά φυτά, εάν καλυφθούν οι ταράτσες των Αθηνών, και καλλιεργηθούν σε πολλά μπαλκόνια και πεζοδρόμια, σίγουρα θα αλλάξει το κλίμα και η όψη της γκρίζας και θερμόπληκτης Αθήνας, αφού κάτω από τη φυλλωσιά, η θερμοκρασία μειώνεται από 12-15 βαθμούς Κελσίου. Θεωρώ ότι είναι το πλέον αναγκαίο βιοκλιματικό φυτό που πρέπει να αναπτυχθεί στην Αθήνα μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι πέργκολες στο κλεινόν άστυ θα έπρεπε να είχαν υπαχθεί στο πρόγραμμα «Εξοικονομώ», αφού αφορά την οικονομία, το περιβάλλον και την κοινωνικότητα του μισού πληθυσμού της Ελλάδας, του κόσμου, που ενώ συγκατοικούν παραμένουν άγνωστοι, κλεισμένοι στα διαμερίσματά τους, αφήνοντας αναξιοποίητες τις αξιοθέατες ταράτσες, λόγω ζέστης.
Ηδη τα χρόνια αυτά έχω δωρίσει χιλιάδες σπόρους, διά μέσου των ανθοκομικών εκθέσεων που συμμετέχω με τις ορχιδέες, αλλά και μέσω σχολείων, ενώ προσφάτως, εκατοντάδες φυτά χάρισα στην πυρόπληκτη περιοχή Μάτι και στη Ραφήνα.
Δεύτερον, επειδή έχω την εμπειρία από τις πολλές φωτιές στη Σάμο, ιδίως του 2000 που κάηκαν 120.000 στρέμματα και τίποτα το αξιόλογο μετέπειτα δεν υλοποιήθηκε, παρόλο ότι είχα γράψει άρθρο με τίτλο «Εξουσία μπορείς», τις οποίες προτάσεις μου έχει υιοθετήσει ευτυχώς το Πανεπιστήμιο Wageningen της Ολλανδίας. Τώρα, διαβάζοντας το δημοσίευμά σας, βρίσκω ευκαιρία να προτείνω κάτι για την αναβάθμιση των δασικών εκτάσεων που πρέπει να συμπεριληφθούν τα προαναφερόμενα δύο νέα φυτά, με τα πολλαπλά οφέλη τους, αφού με τους καρπούς-σπόρους, φύλλωμα, και τα άνθη τους, συμμετέχουν στη βιολογική ισορροπία του δάσους, δίνοντας τροφή σε πουλιά, ζώα και έντομα. Παράλληλα δε, με τους έρποντες βλαστούς συγκρατούν το νερό και το χώμα προστατεύοντας τις επικλινείς δασικές εκτάσεις από τη διάβρωση. Στις καμένες εκτάσεις ας βάλουμε στόχο να φτιάξουμε δάση ωφέλιμα και αντιπυρικά, με το να αντικαταστήσουμε τα εύφλεκτα κωνοφόρα (πεύκα, κυπαρίσσια) και σκίνα με φυτά όπως η πολύχαρη χαρουπιά που ευδοκιμεί σε πολλά παραθαλάσσια ελληνικά μέρη, να προσθέσουμε στις δρυς το φελλόδεντρο (Guercus Suber), μουριές και μεταξύ άλλων ένα φυτό μελισσοκομικό, κτηνοτροφικό, χαμηλών διαστάσεων που λέγεται φιλλύκι (Phillyrea Latifolia) και σε μεγαλύτερο υψόμετρο καστανιές.
Το υπουργείο είναι υποχρεωμένο να προσανατολιστεί σε έναν τύπο διαφορετικών δασών, με βάση την αύξηση των πυρκαγιών, την εξελισσόμενη κλιματική αλλαγή, τις μελλοντικές αυξανόμενες διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου αλλά και των ζώων, διατηρώντας παράλληλα τον βιότοπο βελτιωμένο, της αποδεκατισμένης πανίδας, αξιοποιώντας το εύκρατο μεσογειακό κλίμα αλλά και την εύφλεκτη ξηροθερμική καλοκαιρινή ζώνη όπου κατοικούμε, δημιουργώντας προϋποθέσεις για το μέλλον, αντιπυρικές και ωφέλιμες δασικές περιοχές. Για τις πολλές προτεινόμενες χρήσεις και οφέλη των δύο αυτών φυτών, έχω κάνει μια εμπεριστατωμένη μελέτη, η οποία έχει δημοσιευθεί στον σαμιακό Τύπο.
Επίσης, όταν αρχίσουν να φτιάχνονται προσεχώς τα φυτώρια των 30.000.000 φυτών, μπορώ να προσφέρω 1.000.000 σπόρους των δύο αυτών φυτών δωρεάν.