Κύριε διευθυντά
Ο Κολοκοτρώνης, κατά τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, ανακατευότανε πολύ στα πολιτικά και τρωγότανε με τους κοτζαμπάσηδες του Μωριά. Τότε η κυβέρνηση (1823) αποφάσισε να τον μπάσει κι αυτόνε στα πράματα και τον έκαμε Αντιπρόεδρο Εκτελεστικού. Αρχισε λοιπόν ο πολέμαρχος να υπογράφει χαρτιά. Σε λίγες μέρες ντράπηκε, πέταξε πέρα το κοντύλι, κίνησε για τον πόλεμο και από τον δρόμο έστειλε την παραίτησή του.
Στην Τριπολιτσά που έφτασε του πήγαν επίσκεψη πολλοί, και είπε αυτό το παραμύθι.
Ενας λύκος μια φορά άρπαξε ένα αρνί απ’ το μαντρί και πήγε παραπέρα να το φάει. Κυρ λύκο, θα με φάι, το ξέρω. Αλλά κάνε μου τη χάρη να μου τραγουδήσεις λιγάκι που έχεις γλυκειά φωνή κι εμένα μ’ αρέσουν τα τραγούδια…
Αφησε ο λύκος το αρνί και άρχισε να ουρλιάζει. Τρέξαν τα σκυλιά απ’ το μαντρί και τον πήρανε κυνήγι. Είδε κι έπαθε ο λύκος να γλιτώσει. Τι ήθελα εγώ να κάνω τον τραγουδιστή, έλεγε με τον εαυτό του. Από τη γενιά μου κανένας δεν κατάγινε ποτέ στη μουσική. Καλά να πάθω.
(Εφημερίδα «Αθηνά», 22-7-1844)
(Οπως διασκευάστηκε στη δημοτική από τον Γιάννη Βλαχογιάννη)
Και εγώ για την αντιγραφή