Κύριε διευθυντά
Οι συναρτήσεις είναι αλγεβρικές παραστάσεις της μορφής f(x). Το όριο των συναρτήσεων είναι από τις καλές ασκήσεις. Στον αγώνα των εθνικών ομάδων Αγγλίας και Αργεντινής για το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986, ο Μαραντόνα πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ. Ονομάστηκε «γκολ του αιώνα». Θεωρείται το καλύτερο όλων των αγώνων παγκοσμίων κυπέλλων και γενικότερα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Στο γκολ εκείνο οι κινήσεις του Μαραντόνα, οι διαδοχικές ντρίπλες προσομοιάζουν με τις διαδοχικές τιμές μιας συνάρτησης για τις διάφορες τιμές της μεταβλητής «x», όπου εν προκειμένω μεταβλητή είναι η κίνηση του αριστερού ποδιού του, με τελική τιμή το όριο της συνάρτησης, που για τη συνάρτηση f(Mαραντόνα) το όριο είναι το ανεπανάληπτο γκολ.
Στη γνώμη του ο δημοσιογράφος Ηλίας Μαγκλίνης (28-11-2020) αναφέρει: «Ο Μαραντόνα, νεκρός στα εξήντα του πλέον, ήξερε περισσότερο από τον καθένα να παίρνει παιχνίδια πάνω του, ολομόναχος. Να παίρνει ολόκληρες ομάδες πάνω του». Και η δική μου γνώμη είναι ότι πράγματι κατάφερε, σχεδόν μόνος του, να αλλάξει τη ροή των ποδοσφαιρικών πραγμάτων σε ένα μεγάλο ποδοσφαιροκράτος με παράδοση, την Ιταλία. Κατάφερε να αναποδογυρίσει την Ιταλία ποδοσφαιρικά με το να φέρει στην κορυφή τον φτωχό Νότο, γκρεμίζοντας απ’ αυτή τον πλούσιο Βορρά. «Είναι ο εν ποδοσφαίρω την Ιταλία αναποδογυρίσας». Ετσι δικαιολογείται και το πένθος στη Νάπολη, 11.200 χιλιόμετρα μακριά από το Μπουένος Αϊρες. Με τη φανέλα της Νάπολι κατέκτησε πέντε τρόπαια.