Κύριε διευθυντά
Μα είναι δυνατόν να μιλάμε και μετά 40 χρόνια για φιγούρα του «πατέρα-αφέντη» και να αναρτάται κείμενο με ρητορική μίσους εναντίον μιας καλής πρακτικής για τα παιδιά; («Κ», 3.12 υπογράφουσα Στέλλα Σάμου).
Αγαπητοί, δεν είναι άποψη, είναι ανάγκη των παιδιών πέραν των ανοησιών, ελέγξτε τα ψέματα και τις ανακρίβειες που γράφονται και «θεωρούνται» απόψεις της εφημερίδας, αφού τις φιλοξενεί.
Μιλάμε για τη διεθνή σύμβαση δικαιωμάτων του παιδιού και προβάλλετε τη διεθνή σύμβαση της Κωνσταντινούπολης «Πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας». Μα ενδοοικογενειακή βία είναι εκατέρωθεν και στα δύο φύλα και στα παιδιά. Γιατί αφορά μόνο γυναίκες; Δεν αφορά και άντρες και παιδιά; Η λογική πάει περίπατο;
Η βία είναι καταδικαστέα από όποια πηγή και όποια μορφή και να έχει. Είναι μόνο ανδρική ή μόνο γυναικεία; Τι σχέση έχει η εξαίρεση με τον κανόνα ότι το παιδί χρειάζεται και τους δύο γονείς του; Τι μηνύματα προσβλητικά – συκοφαντικά και διχαστικά περνάμε στους αναγνώστες και στην κοινωνία;
Ενας προσβεβλημένος αναγνώστης σας με οικογένεια και μη βίαιος (όπως και όλο το σόι μου).