Κύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου μία διευκρίνιση: Χατζόπουλος ή Χαντζόπουλος; Hac στα αραβικά σημαίνει πορεία προς ιερούς τόπους. Για το Ισλάμ στη Μέκκα, για τους Χριστιανούς στα Ιεροσόλυμα. Ηaci= προσκυνητής. Οσοι επέστρεφαν στην πατρίδα τους, στο εξής τους έλεγαν απλώς «Χατζής». Χατζιδάκις, Χατζάκης, Χατζέλης (haci eli- άγιο χέρι) ή με την προσθήκη του ονόματος: Χατζηχρήστος, Χατζηκώνστας, Χατζανάστα κ.λπ. Στο τέλος τα κύρια ονόματα με το πρόθεμα Χατζί- ή Χατζή- έμειναν ως οικογενειακά επώνυμα. Στην Καππαδοκία ο ιερωμένος Αγιος Αρσένιος (Φάρασα 1840 – Κέρκυρα 1924) ήταν γνωστός ως Χατζί εφεντής.
Στα επώνυμα Χαντζόπουλος, Χαντζής, Χαντζίδης, Χαντζάκης, παρεμβάλλεται το ν χάριν ευφωνίας. Αλλά ετυμολογούνται και από το περσικό – τουρκικό han = πανδοχείο, χάνι. Διανυκτέρευση για και υποζύγια, ανθρώπους. Hanci = πανδοχέας, ξενοδόχος, κοινώς χαντζής. Οσο για το Μπαμπινιώτης, ίσως είναι τοπωνυμικό, όπως πατρίς-πατριώτης, Χάσια-Χασιώτης, Χανιά-Χανιώτης. Πιθανώς να υπήρχε κάπου τοπωνύμιο Μπαμπίνη-Μπαμπινιώτης. Δεν μου φαίνεται να έχει σχέση με το ιταλικό bambino (αγόρι). Αρμόδιος να απαντήσει, ο φέρων το επώνυμο. Στη Θεσσαλονίκη τις δεκαετίες 1940-60 είχαμε δύο καθηγητές: Γιάννης Ιμβριώτης (καταγωγή από Ανδρο!) και Νικόλαος Ανδριώτης (καταγωγή από Ιμβρο!).