Ομηρος, «Ικέτιδες» και περί σεξισμού

Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στην επιφυλλίδα του κ. Σ. Μουμτζή «Και ο Ομηρος σεξιστής» («Καθημερινή» 31/12/2020), όπου ο έγκριτος αρθρογράφος και σχολιαστής μας πληροφορεί ότι μία κίνηση, η Disrupt Texts, και ένα σχολείο της Μασαχουσέτης προγράφουν έργα, όπως την «Οδύσσεια», λόγω «σεξισμού» (έπεται προφανώς η προγραφή της ομηρικής αρετής της «ανδρείας» επίσης ως «σεξιστικής» και «πολεμοχαρούς»). Βέβαια δεν πρέπει να θιγόμαστε από τέτοιες απόψεις. Προφανώς η κίνηση αυτή και οι υποστηρικτές της είναι καλών προθέσεων μεν, πιθανότατα με κάποια παιδεία (έστω γνώστες του Τρωικού Πολέμου από κινηματογραφικές μεταφορές) αλλά ενδεχομένως απλοϊκοί, με την έννοια της έλλειψης κατανόησης ότι η ιστορία των ιδεών παίρνει πολύπλοκες διαδρομές. Προτείνω να τους αποστείλετε από ένα αντίτυπο της παλαιότερης σωζόμενης τραγωδίας, «Ικέτιδες» του Αισχύλου, προκειμένου να αντιληφθούν ότι το κίνημα «me too» δεν ξεκίνησε από το Hollywood το 2020 αλλά προϋπήρχε από τον 5ο π.Χ. αιώνα, επισημαίνοντας το απόσπασμα «Και πώς μπορεί ένας άντρας αγνός να λέγεται, όταν με τη βία γυναίκα αρπάξει αθέλητά της…» (στ. 217 επ.), ή ότι θέματα όπως το μεταναστευτικό και τα δικαιώματα των προσφύγων (στ. 377 επ.), οι φυλετικές διακρίσεις (στ. 270 επ.), τα ατομικά δικαιώματα (στ. 323 επ.) και η νομιμοποίηση των αποφάσεων της εξουσίας («όση εξουσία και να έχω, δίχως τη γνώμη του λαού δεν θα αποφάσιζα γι’ αυτά», σ. 395 επ.) δεν ξεκίνησαν με το civil rights movement ή και τον κ. Τραμπ αλλά απασχολούσαν τον Αισχύλο και την αθηναϊκή δημοκρατική κοινωνία (παρόλο τον «δουλοκτητικό» χαρακτήρα της) πριν από την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο.