Κύριε διευθυντά
Εμεινα έκπληκτος με όσα δήλωσε ο μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων: «Ελπίζω», λέει, «ο ελληνικός λαός δεν θα ξεχάσει τα κατορθώματα των Ρώσων πολεμιστών, που συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό και έχυσαν το αίμα τους σε ελληνικό έδαφος» («Κ», 13/12/2020).
Ομως δεν αναφέρει κανένα τέτοιο όνομα. Μήπως, γιατί δεν υπάρχει; Ιδού, τι υπάρχει:
• Κατά την Επανάσταση του 1821, κατέβηκε στην επαναστατημένη χώρα πλήθος ετερόδοξων φιλελλήνων Αγγλων (Λόρδος Βύρων), Γάλλων, Γερμανών, Ιταλών, Ελβετών –ακόμη και από τη μακρινή Αμερική έσπευσαν– αλλά δεν γνωρίζω έστω και ένα όνομα ομόδοξου Ρώσου που να έχυσε το αίμα του για την Ελλάδα. Αν υπάρχει, θα πρέπει να το γνωρίζουμε για να το μνημονεύουμε και να το τιμούμε.
• Η Μεγάλη Αικατερίνη, πολεμώντας τους Τούρκους, έστειλε στην Ελλάδα τον εραστή της Ορλώφ για να ξεσηκώσει τους Ελληνες, όπως και έγινε. Τον ανακάλεσε όμως σύντομα, με συνέπεια οι Τούρκοι να πνίξουν στο αίμα τον Μοριά. Οι κλέφτες, οι Κολοκοτρωναίοι, μόλις γλίτωσαν καταφεύγοντας στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα.
• Στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι Ρώσοι συνέπραξαν με τους Αγγλους και τους Γάλλους στην καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, που υπήρξε η αφετηρία για την ανεξαρτησία μας, την οποία δεν μπορέσαμε να επιτύχουμε μόνοι μας, λόγω του εμφυλίου. Πέρα από το γεγονός ότι οι τρεις ναύαρχοι έδρασαν αυτοβούλως –εγκαλέστηκαν γι’ αυτό από τις κυβερνήσεις τους, οι οποίες στο πλαίσιο της Ιεράς Συμμαχίας ήταν εχθρικές προς κάθε παρόμοιο κίνημα– δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι στο Ναυαρίνο υποθηκεύθηκε η ανεξαρτησία της πατρίδας μας, με την «εγγύηση» των τριών προστάτιδων Δυνάμεων.
• Με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) διαμελίστηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, σύμφωνα με τους όρους που υπαγόρευσε η νικήτρια Ρωσία. Εκείνο που μας πλήγωσε και μας πόνεσε αφάνταστα ήταν η δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας (έκταση 163 χιλ. τ.χλμ. – σημερινή Ελλάδα 123 χιλ. τ.χλμ.). Η ελληνική Μακεδονία παραχωρήθηκε στους αδελφούς Βουλγάρους μέχρι κάτω, το Αιγαίο. Ευτυχώς, η επαίσχυντη και καταστροφική για τον ελληνισμό αυτή συνθήκη ακυρώθηκε με την επέμβαση της «πονηράς αλεπούς» Αγγλίας, συνεπικουρούμενης από την Αυστρία, για δικά τους, προφανώς, συμφέροντα. Ή μήπως, δεν θα έπρεπε;
• Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλαίσιο συμμαχικών δεσμεύσεων, αποστείλαμε στην Ουκρανία εκστρατευτικό σώμα προς… αναχαίτιση της πλημμυρίδας των μπολσεβίκων. Οι Ρώσοι δεν το ξέχασαν και βοήθησαν τον Κεμάλ για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός πρώτος αναγνώρισε το σοβιετικό καθεστώς. Είναι η πρώτη φορά που δικαίως πάθαμε από τη Ρωσία, τσαρική ή σοβιετική. Απλή μόνο αναφορά στον ρόλο της σοβιετικής Ρωσίας στον ελληνικό Εμφύλιο και στη σημερινή, ευνοϊκή για τους Τούρκους, πολιτική Πούτιν.
Τέλος, υπάρχουν και οι προφητείες. Η μία έλεγε ότι το «ξανθό γένος» θα μας απαλλάξει από τον τουρκικό ζυγό και η άλλη, πιο πρόσφατη, λέει ότι οι Ρώσοι θα πάρουν την Πόλη και θα τη χαρίσουν στους Ελληνες! Οταν υπάρχουν Ελληνες που πιστεύουν τέτοια παραμύθια, γιατί όχι και ο μητροπολίτης Ιλαρίων να μη μιλάει για ρωσικό φιλελληνισμό;