Κύριε διευθυντά
Είναι γνωστό το απόφθευγμα του Μπίσμαρκ ότι «τα Βαλκάνια δεν αξίζουν τη ζωή ενός Πομερανού γρεναδιέρου», απόφθεγμα που η κ. Μέρκελ θα είχε διατυπώσει ως «η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και οι ελληνικές διεκδικήσεις δεν αξίζουν τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας στην Τουρκία».
Δυστυχώς, κατά μεγάλο ποσοστό αυτή η κυνική και συνήθως διπλωματική συλλογιστική επικράτησε στη Σύνοδο της Ε.Ε., διότι και οι άλλοι εταίροι μας ανησυχούν για τις επενδύσεις τους σε περίπτωση κυρώσεων έναντι της Τουρκίας. Είναι αυτονόητο ότι δεν είναι μόνον οι μεγαλομανείς και παρανοϊκές διαθέσεις του Ερντογάν (όπως συχνά συμβαίνει με τους δικτάτορες), αλλά και το ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός βασίζεται στον συνεχή εκφοβισμό προς τους ξένους επενδυτές, εκβιάζοντας αφενός με οικονομικές συνέπειες τις ξένες εταιρείες –κυρίως τις γερμανικές– θυμίζοντας τη νασερική κρατικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ, αφετέρου δε προσεγγίζοντας τη Ρωσία, η οποία ακολουθεί μια πολύ συγκροτημένη στάση στην περιοχή. Ας σημειωθεί ότι προστίθεται και ο παράγων των λίαν ενοχλημένων ΗΠΑ, που είναι δυνατό να αλλάξουν τους συσχετισμούς δυνάμεων στην Ανατ. Μεσόγειο (και όχι μόνον).
Η ελληνική κυβέρνηση με πολλή επιτυχία υπερασπίζεται τις βασικές θέσεις μας και λαμβάνοντας υπόψη ότι η θέση της Τουρκίας απέναντι στη Δύση θα καθορισθεί από βασικότερες ανακατατάξεις και από ουσιαστικότερο διάλογο.