Κύριε διευθυντά
Επίκαιρη λόγω της υποθέσεως Μπεκατώρου είναι μια προσωπική μου ανάμνηση, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας στο τότε Β.Ν., ως επίκουρος σημαιοφόρος διερμηνεύς.
Για την ειδικότητά μου προβλεπόταν μια θέση γραμματέως στο γραφείο του νομικού συμβούλου του ΣΟΑΜ (Στρατιωτικός Οίκος Αυτής Μεγαλειότητος) που προερχόταν μόνο από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Το 1957, επί βασιλέως Παύλου, νομικός σύμβουλος ήταν ένας από τους εξέχοντες δικαστές μας, πάρεδρος τότε, ο και μετέπειτα πρόεδρός του, αείμνηστος Νικόλαος Μπουρόπουλος.
Κυρία απασχόληση του Γραφείου ήταν η έκδοση διαταγμάτων παροχής χάριτος, παραδοσιακού προνομίου των αρχηγών του κράτους μας, είτε παλαιότερα εστεμμένων είτε προέδρων σήμερα.
Οι εισηγήσεις για την απονομή της έρχονταν απευθείας στο γραφείο μας από το υπουργείο Δικαιοσύνης σε ογκώδεις φακέλους, με πρώτη την εισήγηση του διευθυντού των φυλακών και στη συνέχεια των άλλων δικαστικών αρχών. Η διαδικασία έκδοσης του διατάγματος ήταν τυπική, καθότι το γραφείο μας διέθετε προσομοίωση (facsimile) της υπογραφής του βασιλέως, με την οποία εγώ το σφράγιζα.
Με μία σημαντική εξαίρεση. Με προσωπική, μόνιμη εντολή του τότε βασιλέως, απερρίπτοντο όλες οι αιτήσεις χάριτος καταδικασθέντων για βιασμούς και πράξεις ενδοοικογενειακής βίας.