Kύριε διευθυντά
Οταν έφτασε στα χέρια μου η «Καθημερινή» της Κυριακής, αφού ξεφύλλισα διαβάζοντας βιαστικά μερικά κείμενα (ελπίζω να τα τελειώσω μέσα στην εβδομάδα), έτρεξα στον υπολογιστή μου –computer στη Νέα Ελληνική–, για να σας γράψω πριν μου καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός.
Βρήκα την «Καθημερινή» για ακόμα μια φορά μεστή, δηλαδή χορταστική, αξιοπρεπή και συγχρόνως ενημερωμένη για ό,τι στραβό και ανάποδο συμβαίνει στην ταλαίπωρη υφήλιο, με μετρημένες δόσεις αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας, με συμπόνια και κατανόηση απέναντι στους «humans», με εντυπωσιακή έγχρωμη εικονογράφηση –την οποία πλέον έχει ανάγκη ο σημερινός αναγνώστης–, καυστική και κατανοητή για όσους θέλουν να καταλάβουν, με σκωπτική διάθεση –ελληνικά «humor»–, με νεανική αντίληψη (αν και έχει τα χρονάκια της!) και τελικά μεταξύ των πολλών άλλων, με επιλεγμένες αναφορές στο πνεύμα και στην ιστορία περασμένων εποχών, που μοιάζουν –απίστευτο– να επαναλαμβάνονται, δεδομένων των συνθηκών, και σήμερα.
Φλυαρίες μιας αναγνώστριας που ξύπνησε με έναν αττικό ήλιο ο οποίος νίκησε την παγωνιά και όσων έχουν την τύχη να είναι υγιείς και να παλεύουν για τα καθημερινά. Πάντα έτσι.