Kύριε διευθυντά
Bασική (ίσως και ικανή) συνθήκη για να επιτύχουν οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες είναι η δημιουργία καλού κλίματος συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, κλίματος που μόνο εθνικοί ηγέτες με όραμα και θάρρος μπορούν να εμπνεύσουν. Δεδομένης της ιστορικής συγκυρίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να αποδειχθεί ένας τέτοιος εθνικός ηγέτης.
Τον Οκτώβριο του 1931, με την ευκαιρία των Β΄ Βαλκανικών Αγώνων στο Παναθηναϊκό Στάδιο και την επίσημη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ισμέτ Ινονού στην Αθήνα, τουρκικό στρατιωτικό άγημα, κρατώντας την τουρκική σημαία και υπό την ανάκρουση των εθνικών ύμνων των δύο κρατών, απέδωσε τιμές στους πεσόντες της Μικρασιατικής Εκστρατείας μπροστά στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Είχε προηγηθεί Σύμφωνο Φιλίας και Διαιτησίας που υπογράφτηκε ένα χρόνο πρωτύτερα στην Αγκυρα από τους ηγέτες Ελ. Βενιζέλο και Κεμάλ Ατατούρκ, σύμφωνο το οποίο περιελάμβανε αμοιβαία υποχρέωση μη συμμετοχής σε επιβλαβείς πολιτικές ή οικονομικές δραστηριότητες της μιας εκ των δύο χωρών εναντίον της άλλης και το οποίο καθόριζε, μεταξύ άλλων, με αμοιβαιότητα τις κατασκευές πολεμικών πλοίων και εξοπλισμών κάθε χώρας. Μόλις δέκα χρόνια μετά το όνειδος της Μικρασιατικής Καταστροφής, εννέα μόλις χρόνια μετά την υποτιθέμενη εθνική προδοσία και τη δίκη των έξι, η ταπεινωμένη, φτωχή, άφιλη Ελλάδα συμφιλιώνεται με τον προαιώνιο εχθρό της, η Αθήνα και ο Πειραιάς σημαιοστολίζονται με ελληνοτουρκικές σημαίες, οι Τούρκοι ηγέτες επευφημούνται από το πλήθος. Τα δύο έθνη προσβλέπουν από κοινού σε ειρηνικό μέλλον, εμπορικές συναλλαγές, οικονομική και πολιτιστική συνεργασία.
Οι σημερινοί σώφρονες πολιτικοί μας πρέπει να διδαχθούν από την πρόσφατη ιστορία του έθνους και να μας πείσουν ότι δίκαια μας αντιπροσωπεύουν στο Κοινοβούλιο. Ο ευφυής και ικανότατος πρωθυπουργός μας πρέπει, με θάρρος και όραμα, να μας οδηγήσει πέραν πολιτικών φιλοδοξιών, προς την αναγέννηση του έθνους.