Κύριε διευθυντά
Βαθιά ευγνώμων που παρέχετε τη δυνατότητα να εκφράζουμε δημοσίως σκέψεις και παράπονα. Λοιπόν, επί δεκαπέντε ημέρες ακούω από το Β΄ Πρόγραμμα του ραδιοφώνου της ΕΡΤ ότι είναι «Εβδομάδες Βιβλίου» για να γνωρίσουμε συγγραφείς και βιβλία και οι διάφοροι δημοσιογράφοι αμιλλώνται στις επαναλήψεις γνωριμίας βιβλίων, εκδοτικών οίκων και κάποτε των περιεχομένων τους.
Επειδή τυγχάνει να είμαι συγγραφέας 40 βιβλίων και κάποτε ενός επιστημονικού περιοδικού εκδότρια, σκέφθηκα να δωρίσω κάποια βιβλία μου στο Πρόγραμμα ώστε να δοθούν κατά τον τρόπον που παρέχονται και τα άλλα βιβλία. Αρχισα να τηλεφωνώ και να τηλεφωνώ συνέχεια. Οταν δεν ήταν κατειλημμένες οι γραμμές, δεν απαντούσε κανείς και όταν κάποτε κάποιος απαντούσε, έλεγε ότι έπρεπε να ζητήσω την «άφαντη» διευθύντρια.
Αγανάκτησα. Παρατήρησα δε αυτό που ήδη είναι γνωστόν, ότι προβάλλονται οι ίδιοι πάντοτε εκδοτικοί οίκοι και σχεδόν οι ίδιοι συγγραφείς. Το δε περιεχόμενο, αν δεν ήταν ερωτικό, ήταν ενός αντιστασιακού! Πόσον ακριβοπληρωμένη είναι αυτή η αντίσταση; Και πωλημένη!
Δηλαδή βιβλίο είναι: κατεστημένοι εκδοτικοί οίκοι, πώληση, προώθηση, προβολή, αναγνώσματα και συγγραφείς οι στραμμένοι προς τα αριστερά και κάποιοι γνωστοί μας χωρίς εξαίρεση.
Οταν συζήτησα το θέμα με συναδέλφους στην Αμερική και τη Γαλλία μού είπαν τα ίδια σχεδόν. Σκέφθηκα πως γι’ αυτό σε Ανατολή και Δύση οι άνθρωποι αρπάζουν ένα παλούκι και σπάζουν τζάμια και κάγκελα, γιατί δεν ξέρουν να εκφραστούν ή δεν μπορούν αλλιώς.
Τελικά δεν μπόρεσα ΠΟΤΕ να επικοινωνήσω και να δωρίσω τα βιβλία μου, και τα ηλεκτρονικά μέσα είναι αφιλόξενα, ήθελα κάτι πιο ζεστό και οικείο. Λυπάμαι.