Κύριε διευθυντά
Οι απόψεις του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για τα ελληνοτουρκικά («Κ» 24/1/21) εμπνέονται από ένθερμο πατριωτισμό αλλά δεν συμβάλλουν επ’ ουδενί στην εξομάλυνση των διμερών σχέσεων. Τα επιμέρους σχόλιά του για τη θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο τις συνδιαλλαγές της εξωτερικής μας πολιτικής με χώρες που αλληλοεξαρτώνται και που συνδέονται γεωπολιτικά με την Τουρκία. Είτε εμείς οι Ελληνες το θέλουμε είτε όχι, ζούμε και υπάρχουμε μέσα στην οικογένεια των Βαλκανίων και στη θαλάσσια ζώνη του Αιγαίου. Οι γεωπολιτικές μας ρίζες δεν έχουν αλλάξει για πολλούς αιώνες, όπως τα 200 χρόνια της Επανάστασης έρχονται φέτος να μας θυμίσουν στεντορείως. Οι σχέσεις μας με την Ευρώπη θα παραμένουν πάντοτε εξ αγχιστείας – φιλικές, συμμαχικές, πολιτιστικές, πολιτισμένες. Αλλά οικογένειά μας, «κολλητοί» μας και συνοδοιπόροι μας παραμένουν ανέκαθεν η Τουρκία και οι Βαλκάνιοι γείτονές μας.
Με αυτούς τους γείτονες πρέπει να μάθουμε να ζούμε, δυναμώνοντας τις ειρηνικές, εμπορικές και πολιτιστικές συνεργασίες μας. Αυτούς τους γείτονες πρέπει να βοηθούμε για να μας βοηθούν και εκείνοι, όταν και όσο μπορούν, εντός και εκτός Ε.Ε. Δεν πρέπει να τους υποτιμούμε ούτε να τους προσβάλλουμε, όπως δεν πρέπει να ανεχόμαστε ανάλογη συμπεριφορά και από εκείνους.
Αυτό δεν σημαίνει επιθετικές αντιπαραθέσεις, βίαιες αντεγκλήσεις, απειλές πολέμου – κάθε άλλο! Σημαίνει κραταιές αποτρεπτικές πολιτικές σε διάφορα μέτωπα, άλλα διμερή και άλλα διεθνή. Σημαίνει διεθνείς συμμαχίες, πλήρη επάρκεια εθνικής άμυνας παντού και πάντοτε – με άλλα λόγια, τη μακροχρόνια, έντιμη αποτρεπτική πολιτική ενός κράτους δικαίου, όπως επιθυμεί να θεωρεί τον εαυτό της η Ελλάδα.
Η επίτευξη αυτών των επιδιώξεων και η διεθνής τους εμβέλεια (στην Ε.Ε., στις ΗΠΑ, στον ΟΗΕ, κ.α.) απαιτεί συγκροτημένη προετοιμασία και μόνιμη επαγρύπνηση. Η κυβέρνηση, το ΥΠΕΞ, το διπλωματικό σώμα πρέπει να αποδώσουν εθνικό έργο στην Ευρώπη, στην Κίνα, στη Ρωσία, με ομοφωνία και νομική διαφάνεια.
Οι απόψεις του πατριώτη πρώην πρωθυπουργού αναγκαστικά πρέπει να αποτελέσουν, malgre lui-meme, προτροπή αναθεώρησης της εθνικής μας πολιτικής όχι μόνο όσον αφορά την Τουρκία αλλά και τα Βαλκάνια γενικότερα. Επιτέλους, δεν μας λείπει η γενναιότητα να αντιπαρατεθούμε – μας λείπει η αυτοπεποίθηση να συνδιαλλαγούμε.