Κύριε διευθυντά
Σπεύδω να δηλώσω λάτρης του αρχαίου πολιτισμού μας και μανιώδης επισκέπτης αμέτρητων αρχαιολογικών χώρων, μουσείων, τόπων ιστορίας και ανθρώπινης πολιτιστικής δραστηριότητας, σε «όλα τα μήκη και πλάτη» του πλανήτη, τα τελευταία 55 χρόνια που ταξιδεύω. Δεν είμαι όμως αρχαιολόγος. Ισως γι’ αυτό, θα μου έλεγε ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, δεν μπορώ να καταλάβω την «έντονη ανησυχία» του για την αδειοδότηση αιολικών πάρκων σε μικρές νησίδες της Δωδεκανήσου, που, ήδη, αποφαίνεται ότι «θα οδηγήσει στη δραματική αλλοίωση και βλάβη του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στις νήσους Λέβιθα, Κίναρο, Μεγάλο Λιάδι, Παχειά, Περγούσα, Κανδελιούσα, Οφιδούσσα, Κουνούπους, Σύρνα, Μεσονήσι και Πλακίδα, με ορατό τον κίνδυνο καταστροφής ή βλάβης των αρχαιοτήτων και των καταλοίπων πολιτιστικής κληρονομιάς». Με τη σειρά μου θα μπορούσα να ρωτήσω τον ΣΕΑ πόσα από τα μέλη του έχουν επισκεφθεί αυτές τις νησίδες; Ποια συγκεκριμένα και ποιας αξίας αρχαιολογικά ευρήματα υπάρχουν εκεί; Τι έχει κάνει ο ΣΕΑ για να αναδείξει την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά μας που υπάρχει εκεί και για την οποία κόπτεται τόσο; Αραγε, αν όχι εκεί αιολικά πάρκα, πού προτείνει ο ΣΕΑ να γίνουν; Ή να μη γίνουν πουθενά; Ή μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν αρχαιότητες; Ή μόνο στην Ελλάδα ενδιαφέρονται για αρχαιότητες και το φυσικό περιβάλλον (δηλαδή ο ΣΕΑ μόνο, μεταξύ των υπολοίπων ημών, των ιθαγενών, αγραμμάτων ή ιδιοτελών), ενώ οπουδήποτε αλλού που υπάρχουν και επεκτείνονται συνεχώς αιολικά πάρκα στην υφήλιο, δεν ενδιαφέρονται οι αντίστοιχοι αρχαιολόγοι και οι λαοί;
Εισηγείται δε να μην εισαχθεί το θέμα στο ΚΑΣ «πριν ολοκληρωθούν αυτοψίες και πλήρης αρχαιολογική τεκμηρίωση», δηλαδή σε απλά ελληνικά που καταλαβαίνουμε όλοι: Ποτέ.
Παθογενείς νοοτροπίες ανθρώπων που καθηλώνουν, λιθαράκι λιθαράκι, με πολλές άλλες, τη χώρα επί δεκαετίες, αιώνες, καλύτερα.