Κύριε διευθυντά
Στις άχαρες μέρες που διανύουμε, σε καιρούς γκριζαρισμένους από την πανδημική λαίλαπα, η ανάγνωση του άρθρου (Ο Απόστολος των Εθνών περί «παρεκτροπής») του κ. Κώστα Λεονταρίδη, «Καθημερινή», 10.2.2021, ήταν πράγματι ένας «άλλος αέρας» ενδιαφέροντος, μια διαφυγή από τη θολή καθημερινότητα των πιεστικών ιατρικών ανακοινωθέντων. Δεν έχει σημασία αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος. Είναι γεγονός πως επικαλέστηκε αδιαμφισβήτητα κείμενα και ας πρόσεχε ο «των Εθνών» Παύλος τι έγραφε, γιατί σαν Ρωμαίος πολίτης γνώριζε πως τα «γραπτά μένουν» (scripta manent). Ευτυχώς σήμερα η «διαφορετική γνώμη» είναι σεβαστή ή υποτίθεται πως είναι. Γιατί σε άλλους κυριολεκτικά σκοταδιστικούς χρόνους, στην καλύτερη περίπτωση θα ακούγατε βαρύγδουπα: «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος» (Τιτ. 3,8 – 15) και θα βρισκόταν «εκτός Εκκλησίας», σε κακή κοινωνική θέση αλλά ζωντανός. Στη χειρότερη περίπτωση, θα αντιμετώπιζε αυτό που περιγράφει ο Ουμπέρτο Εκο στο «Ονομα του Ρόδου» (σελ. 312-313): «…hereticum et scismaticum quod ducatur ad locum iustitie consuetum, et ibidem igne et flamiis igneis accensis concremetur et comburatur, ita quod penitus moriatur et anima a corpore separetur». Δηλαδή, «…αιρετικόν και σχισματικόν, οδηγηθήναι ουν εις τον συνήθη τόπον της δικαιοσύνης και εμπρησθήναι και καήναι αυτόθι εις την πυράν και τας πυρίνας φλόγας, ώστε ούτως τιμωρηθείς να αποθάνη και χωρισθή η ψυχή εκ του σώματος αυτού». Ευδόκησε ο Θεός να απολαμβάνουμε σήμερα τέτοια κείμενα χωρίς τον φόβο της «εκ του Καίσαρος ποινής τη εισηγήσει ιερωμένου τινος».
Συγχαρητήρια για το εν λόγω κείμενο και τη γραφίδα.