Οχι ενσυναίσθηση, αλλά διενσυναίσθηση

Οχι ενσυναίσθηση, αλλά διενσυναίσθηση

Κύριε διευθυντά 
«Αρχή σοφίας (ή παιδεύσεως) ονομάτων επίσκεψις» (Αντισθένης), ήτοι έρευνα και εξιχνίαση (του νοήματος – λεξ. Liddell και Scott). «Η μοναδικότητα της Ελληνικής τεκμηριώνεται και από το γεγονός ότι το σημαίνον (τα φωνήματα της λέξης) και το σημαινόμενο (το νόημα της λέξης) ταυτίζονται στον μέγιστο βαθμό στην ελληνική γλώσσα» και «οι ελληνικές λέξεις δεν είναι μόνο λέξεις, είναι ταμεία σοφίας, αρετής και κάλλους» (Πολυβία Παραρά, διδάσκουσα στο τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, ΗΠΑ – «Καθημερινή» 9.2.2021). Συντακτική λειτουργία προθέσεων: «Εν»: Εμπρόθετος προσδιορισμός τόπου. «Συν»: Εμπρόθετος προσδιορισμός συνοδείας. «Διά»: Εμπρόθετος προσδιορισμός τρόπου (Συντακτικό αρχαίας ελληνικής γλώσσας Εμμανουήλ Νικ. Μαραγκάκη). «Ετερότητα»: Η έλλειψη ομοιότητας κατά το είδος, τη θέση, την τάξη (λεξ. Μπαμπινιώτη). 
Εφαρμογή των ανωτέρω στη λέξη «ενσυναίσθηση», ήτοι εν-συν-αίσθηση. Εδώ το «εν» προσδιορίζει τόπο και το «συν» συνοδεία, η δε ταύτιση φωνήματος – νοήματος οδηγεί υποχρεωτικώς στα ενδόμυχα του υποκειμένου της ενσυναίσθησης, δηλ. η ενσυναίσθηση δεν αφορά κάποιον άλλον ή (αν τον αφορά) τούτο γίνεται «διά» της μετάβασης, κυρίως όμως της επιστροφής και της «εμφώλευσης» των συναισθητικών διεργασιών στα συνειδησιακά έγκατα του υποκειμένου τους. Επομένως, αν θέλουμε να αποδώσουμε το νόημα της λέξης (το σημαινόμενο, που εν προκειμένω είναι η συμμετοχή και συναλληλία με τον «άλλον», με τον «έτερον») με σωστό τρόπο, ώστε να ταυτίζεται με το σημαίνον, τότε το φώνημα πρέπει να είναι όχι «ενσυναίσθηση», αλλά «διενσυναίσθηση». 

Και αυτά μεν ίσως θεωρηθούν πολύ σχολαστικά και ενοχλητικώς επίμονα, επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που τα έθεσα υπόψη της «Κ». Ως προς την ουσία, όμως, δεν είναι άσκοπο να υπενθυμίσει κανείς όσον αφορά τη νεόκοπη εφεύρεση της πανηγυρικής και ηχηρής φιλανθρωπίας – «ενσυναίσθησης», στην οποία προσχώρησαν εσχάτως και επιφανείς πολιτικοί άνδρες, ότι ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ. υπήρχε το ανεστραμμένο είδωλό της στη φράση του Ροδίου Κλεόβουλου «Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσης», στο δε ζ΄ 12 του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου μπορούν να διαβάσουν τα εξής «ενσυναισθητικά»: «Πάντα ουν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς, ούτος γαρ εστίν ο νόμος και οι προφήται». 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή