Κύριε διευθυντά
Βουίζουν όλα τα μέσα ενημέρωσης με το θέμα του Δημήτρη Λιγνάδη. Στη διαπασών. Και με φρασεολογία αιμοχαρή και ανάρμοστη πολλές φορές. Εδώ, θα ήθελα να εστιάσω στα όσα εκσφενδονίζονται εναντίον της κ. Λίνας Μενδώνη: ότι ήξερε και δεν έπρεπε να τον επιλέξει στη θέση που τοποθετήθηκε και τα λοιπά σχετικά. Συγγνώμη, αλλά ακόμα και εάν πάρουμε σαν δεδομένο ότι όντως κάτι είχε πάρει το αυτί της, τι έπρεπε να δηλώσει ανοιχτά και επίσημα, πριν καν βγουν οι πληγέντες και κάνουν δηλώσεις επισήμως; Οτι «φημολογείται πως ο κ. Λιγνάδης είναι παιδόφιλος» ή «έρχονται και μου ψιθυρίζουν για τη σκοτεινή πλευρά του». Ας σοβαρευθούμε λίγο. Τι να έκανε, δηλαδή; Επέλεξε έναν άξιο, θεωρητικά, επαγγελματία γι’ αυτή τη θέση, και τη στοχοποιούν.
Ξεφυτρώνουν γνωστοί και άγνωστοι καλλιτέχνες καθημερινά, βάζοντας στο σημάδι την «αναξιοπιστία» της υπουργού. Ετσι, για να γίνεται ντόρος και να προβληθούν, ελλείψει άλλης ευκαιρίας. Δεν γνωρίζω την κ. Μενδώνη προσωπικά, αλλά φρονώ πως άξιοι πολιτικοί που παίρνουν στα σοβαρά τα καθήκοντά τους, την σήμερον ημέρα, είναι αγαθό εν ανεπαρκεία. Ας ξεσπάσουν αλλού, σε πιο πετυχημένους στόχους.
Οσο για τον κ. Λιγνάδη, εύχομαι να καταλήξει σε μοναχικό κελί φρουρούμενος, γιατί ως γνωστόν, παγκοσμίως, οι άλλοι «συγκάτοικοι» περιποιούνται αλύπητα τον κάθε παιδόφιλο.