Κύριε διευθυντά
Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο ανταποκριτές/τριες «ρεπόρτερ» της τηλεόρασης χειρίζονται τον λόγο, πράγμα καθόλου εύκολο υπό την πίεση του χρόνου και άλλων αντικειμενικών δυσκολιών, οπότε λάθη εν τη ρύμη του λόγου είναι συγγνωστά, όχι όμως και από άγνοια, όπως:
• Ο Εθνικός Υμνος ψάλλεται, δεν τραγουδιέται.
• Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν είναι τα μάρμαρα του Παρθενώνα, όχι marbles, αλλά sculptures.
• Εχεις λάθος και όχι είσαι λάθος (you are wrong).
• Η Αμερικανίδα και όχι η Αμερικανή.
• Ο πατήρ Χρυσόστομος και όχι ο πάτερ.
• Οχι φοβερά/τρομερά όμορφη, σαν να προξενεί φόβο και τρόμο.
• Ο εγκληματίας καταζητείται, δεν αναζητείται.
• Εντεκάμισι το πρωί δεν είναι πρωί, τρεισήμισι το μεσημέρι δεν είναι μεσημέρι, η νύχτα δεν είναι βράδυ και οι πρώτες πρωινές ώρες δεν είναι αργά το βράδυ.
• Τα ρήματα λατρεύω και μισώ στην ελληνική εκφράζουν ακραία συναισθήματα και όχι γαστριμαργικές προτιμήσεις: λατρεύω τα σουβλάκια, μισώ τα μακαρόνια (I love, I hate) κ.λπ. αγγλοελληνικά.