Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να σχολιάσω την επιστολή του συντοπίτη μου δικηγόρου κ. Δ. Δημηνά, με τις τουρκορίζικες λέξεις, που δημοσιεύθηκε στις 27/3, και άλλων επιστολογράφων σας, που ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα. Σύμφωνα με τον κ. Μπαμπινιώτη, ενδεικτικά, 600 τουρκοαραβοπερσικές λέξεις χρησιμοποιούνται στην καθημερινότητά μας.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο της Τουρκικής Γλώσσας, 413 ελληνικής προέλευσης λέξεις χρησιμοποιούνται στην τουρκική γλώσσα! Σύμφωνα με τον συγγραφέα καθηγητή Ηρακλή Μήλλα (Herkul Millas), ο οποίος γεννήθηκε στην Τουρκία και δίδαξε στην Τουρκία και στην Ελλάδα (Πανεπιστήμιο του Αιγαίου), υπάρχουν περισσότερες από 4.700 λέξεις που είναι κοινές στα ελληνικά και στα τουρκικά. Επίσης 1.275 όροι, ιδιωματισμοί και αποφθέγματα χρησιμοποιούνται κοινώς και από τις δύο γλώσσες!
Δύσκολο να διαγράψουμε από το λεξιλόγιό μας όλο αυτόν τον πολυποίκιλο μπαξέ. θα σαστίσει και θα τσαντιστεί ο ντουνιάς. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν πρέπει να έχουμε παράπονο εμείς οι Eλληνες, γιατί σχεδόν οι περισσότερες γλώσσες του κόσμου έχουν πάρει από εμάς εκατοντάδες λέξεις. Αυτό ας λογιστεί ότι είναι καλό για τη φιλία και κατανόηση των λαών.
Εξάλλου, η ελληνική γλώσσα έχει αυτή την ευελιξία να προσλαμβάνει, υιοθετεί και να αφομοιώνει λέξεις και όρους που ίσως εκφράζουν καλύτερα και αμεσότερα τις διάφορες έννοιες. Αρκεί να τις χρησιμοποιούμε συνετά, χωρίς καταχρήσεις, όχι μόνο τις τουρκικές αλλά και από τις άλλες γλώσσες. Και πάντοτε να σκεφτόμαστε και την εναλλακτική χρήση της ελληνικής γλώσσας.
Οι Τούρκοι έχουν αλλάξει κυρίως τα τοπωνύμια. Τούρκοι είναι. Αυτοί ας κάνουν ό,τι θέλουν και εμείς επίσης ό,τι μας εξυπηρετεί. Φιλία θέλουμε, όχι εχθρότητες.
Δύσκολο να αλλάξουν συνήθειες οι Πασαλιμανιώτες και Τουρκολιμανιώτες να πάνε για καφέ στο λιμάνι της Μουνιχίας.
Σήμερα ζήτησα από τη γυναίκα μου ένα φλιτζάνι καφέ ή τσάι. Eφτασε, λεβέντη μου, μου λέει! Μήπως σου κάνει κέφι και κάνα λουκούμι ή λουκουμά, ρωτάει. – Oχι, αυτά θα τα φάμε στο παζάρι που θα πάμε με όλο το σινάφι. – Εδώ όμως είναι τζάμπα. Το χαρτζιλίκι που έχεις δεν θα σε φτάσει στο λούνα παρκ που θα πάμε. – Τσάρκα θα πάμε για ούζο ή ρακί. – Πάρε πρώτα τα χάπι σου και μετά ντουγρού για την πλατεία να κάνουμε λίγο χάζι. – Πάρε την τσάντα σου, στο τζάκι είναι, σεργιάνι θα πάμε. – Πάρε και συ το γελέκου σου, έχει μελτέμι. – Θα σου κάνω το χατίρι, αλλά αυτός είναι γαρμπής!
Το βράδυ θα φάμε στο κουτούκι, στο Χάνι. – Τι, πάλι πατσά; – Oχι, εσύ το φρικασέ σου κι εγώ τον μουσακά μου! – Οπως το πας, θα αδειάσει ο κουμπαράς. – Aσε τώρα το νάζι. Ρεζίλι δεν θα γίνουμε, ούτε ρουσφέτια κάνω. Το έχω μεράκι να φάω κάτι από ταψί και καπάκι το ραβανί.
– Εκείνον τον φουκαρά με τα τσαρούχια δίπλα στο τσουβάλι με το φαράσι και το άλλο χέρι στην τσέπη, τον λυπάμαι. – Τσαχπίνης είναι. Δεν είναι χαϊβάνι ούτε μπουνταλάς!
Πάμε να φύγουμε τώρα, γιατί αν τελικά μείνουμε μέσα, θα τη βγάλουμε με γιαούρτι και πιλάφι. Aντε και λίγο τσουρέκι. Χαλάλι τα λεφτά, εγώ τον έχω τον παρά μου. Φύγαμε, έχουμε μπουζούκι, ντέφι και νταούλι. Τρία σοκάκια απέχουμε!
Ατέλειωτη η καθημερινότητα.
Θα σταματήσω εδώ, γιατί δεν θέλω να σαστίζω, ούτε να τσαντίζω ούτε και να το βάλουν μαράζι οι μουσαφίρηδές σας. Πάντως η πλάκα μπορεί να έχει συνέχεια!