Μια ιστορία τρέλας με τη σύνταξή μου

Κύριε διευθυντά
Σκοπός της επιστολής αυτής είναι να επισημάνω κάποιες από τις απίστευτες πρακτικές που έχει υιοθετήσει το συνταξιοδοτικό ταμείο των υγειονομικών (ΤΣΑΥ) όπου από δικαιούμενος αναδρομικών μπορεί να βρεθείς να χρωστάς κιόλας. Οι νοσοκομειακοί ιατροί υπάγονται σε δύο ταμεία κυρίων συντάξεων (Δημόσιο και ΤΣΑΥ). Εδώ και 3 μήνες, 49 μήνες μετά την αφυπηρέτησή μου, άρχισε να κατατίθεται, μηνιαίως, στον λογαριασμό μου εκτός από τη σύνταξη του Δημοσίου (1.050 ευρώ για 37 χρόνια ασφάλισης) ένα δεύτερο ποσό (950 ευρώ) που ήταν περίπου διπλάσιο από όσα υπολόγιζα ότι αντιστοιχούσε στο ΤΣΑΥ (με 43 χρόνια ασφάλισης). Επιπλέον, απουσίαζε η κατάθεση (που ξεπερνάει τις 20.000 ευρώ) των αναδρομικών των 4 ετών που προηγήθηκαν. Στο ΤΣΑΥ, ως εξήγηση για την αδυναμία υπολογισμού των αναδρομικών μου προέβαλαν το επιχείρημα ότι μου έχουν κατοχυρωθεί δύο εθνικές συντάξεις [σαν δηλαδή να ήμουν ταυτοχρόνως(!) μονοσυνταξιούχος και στα δύο Ταμεία] με αποτέλεσμα, λόγω των περικοπών που γίνονται στους διπλοσυνταξιούχους, να εισπράττω περισσότερα (κατά 450 περίπου ευρώ) από ό,τι θα έπαιρνα εάν είχε ολοκληρωθεί η ενοποίηση των δύο Ταμείων. Δηλαδή με παρουσιάζουν σαν οφειλέτη(!) γιατί από δική τους υπαιτιότητα, έπειτα από 4 χρόνια, δεν οριστικοποίησαν την ενιαία σύνταξη που μου αντιστοιχεί. Εχοντας υπόψη το γεγονός ότι οι προσπάθειες συνένωσης των δύο Ταμείων εδώ και 6 χρόνια δεν οδήγησαν πουθενά, το πιθανότερο είναι ότι θα ισχύσει η αρχή του «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού». Αυτό επί της ουσίας σημαίνει ότι για να αποσβεσθούν τα αναδρομικά του ΤΣΑΥ που δικαιούμαι με το επιπλέον ποσό που μου καταθέτουν μηνιαίως θα περάσουν άλλα 4 χρόνια. Με τα δεδομένα αυτά προβλέπω την εκκαθάριση της συνταξιοδότησής μου στον χρόνο-ρεκόρ των 8 ετών.