Κύριε διευθυντά
Σχετικά με τους περιορισμούς μετακινήσεων, ειδικά από νομό προς νομό –περιλαμβανομένων των νησιών–έχω να παρατηρήσω –και να προτείνω– τα εξής:
Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να έρχονται κύματα ξένων τουριστών (ήδη σε πολλά νησιά έχουν έλθει πολλοί) με πιστοποιητικά εμβολιασμού ή rapid tests, και να μην μπορούμε να μετακινηθούμε οι… ιθαγενείς – τηρουμένων των ιδίων προϋποθέσεων (πιστοποιητικό εμβολιασμού ή, επειδή σε αυτά υπάρχουν αντιδράσεις, αξιόπιστα και επιβεβαιωμένα αρνητικά rapid tests – πρόσφατα πριν από τη σκοπούμενη μετακίνηση). Με τη ρύθμιση αυτή χάνει το νόημά της και η τελευταία «φαεινή» ιδέα περί μετακίνησης μεταξύ νομών με παρόμοιο επιδημιολογικό φορτίο.
Δεύτερον και σημαντικότερον, τα Χριστούγεννα δεν μας επετράπη να επισκεφθούμε τις επίσημα δηλωμένες στο Ε1 δευτερεύουσες κατοικίες μας. Θα είναι απαράδεκτο να συμβεί αυτό και το Πάσχα καθ’ όσον αυτές, ως γνωστόν, φορολογούνται πολλαπλώς – ακόμη και με τα κατ’ αποκλειστικότητα εδώ εφαρμοζόμενα «τεκμήρια διαβίωσης» (κατά τα λοιπά καυχώμεθα ότι έχουμε «ελεύθερη οικονομία», ενώ με αυτά το κράτος παρεμβαίνει στην επιλογή προτεραιότητας δαπανών των φορολογουμένων – τη σχετική περί καταργήσεώς τους εξαγγελία ο αρμόδιος υπουργός «την έκανε… γαργάρα», ή «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»).
Τρίτον, η για τα ως άνω υπό (2) ακίνητα δυνατότητα μετακίνησης λογικό θα ήταν να επεκταθεί και στις υπόλοιπες τυχόν κλειστές οικίες που δηλώνονται στο Ε9 –και αυτές πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και χρειάζεται να επιθεωρούνται συχνά– με τις ίδιες φυσικά προϋποθέσεις ασφαλούς μετακίνησης.
Ελπίζοντας να πρυτανεύσει η λογική και όχι το γενικής εφαρμογής «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» – χαρακτηριστικό άλλων εποχών– και να μην έχουμε αδικαιολόγητη –με τις ανωτέρω περί ασφαλείας προϋποθέσεις– καθ’ υποτροπήν στέρηση χρήσεως περιουσιακών στοιχείων.