Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τον αιφνίδιο θάνατο του Γιάννη Αγγελικούση, η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε αρκετά από αυτά που ήδη γνώριζαν οι άνθρωποι της ναυτιλίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όπου άφησε ισχυρό αποτύπωμα ως ένας από τους κορυφαίους ιδιώτες εφοπλιστές όλων των εποχών. Ηταν ο άνθρωπος του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία ενός στόλου σχεδόν 150 πλοίων ταξιδεύει υπό την ελληνική σημαία, αποτελώντας περισσότερο από το ένα πέμπτο του ελληνικού νηολογίου! Η λειτουργία της εναλλασσόμενης εκπαίδευσης στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό, εδώ και χρόνια, στην εκπαίδευση που παρέχεται σε δοκίμους στα πλοία του. Απασχολεί περί τους 400 εργαζομένους στο επιβλητικής αρχιτεκτονικής μέγαρο που ανήγειρε πρόσφατα στην Καλλιθέα για να στεγάσει τη δραστηριότητα των τριών ναυτιλιακών επιχειρήσεών του. Κυρίως όμως, οι επιδόσεις του ομίλου του στον διεθνή στίβο έχουν τη δυναμική να αποτελέσουν –μαζί με ανάλογες και άλλων διακεκριμένων Ελλήνων εφοπλιστών– αιχμή του δόρατος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής λόγω της σημασίας της προσφοράς τους στη διεθνή οικονομία. Οι Ελληνες εφοπλιστές πραγματοποιούν σήμερα το ένα πέμπτο των παγκόσμιων θαλάσσιων μεταφορών χάρη σε πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν χωρίς την ελάχιστη οικονομική στήριξη από τη χώρα μας, σε αντίθεση με ναυτιλίες άλλων κρατών.
Αυτόν όμως τον λαμπρό –άτυπο– πρεσβευτή της Ελλάδας, η χώρα που σήμερα θρηνεί παρέλειψε να τον τιμήσει, από όσο τουλάχιστον γνωρίζω. Δεν έτυχε κάποιας τιμητικής διάκρισης από την πολιτεία, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ή ακόμα και από την Ακαδημία Αθηνών. Θα σκεφθεί ίσως κανείς πως ήταν νέος ακόμα. Βιολογικά ήταν ακόμα νέος στα 72 του χρόνια, αλλά εργαζόταν ακατάπαυστα επί σχεδόν μισόν αιώνα για να υλοποιήσει τα τεράστια επιτεύγματά του, λειτουργώντας όμως αθόρυβα. Δεν του άρεσε η αυτοπροβολή και οι τυμπανοκρουσίες. Αυτό ωστόσο δεν αποτελεί άλλοθι για τη μεγάλη –κατά την άποψή μου– παράλειψη να του αποδοθούν τιμές εν ζωή. Γιατί, η όποια τιμή δεν έχει αποδέκτη μόνο τον τιμώμενο. Ενδιαφέρει και τους πολλούς, μιας και η αιτιολόγησή της αποκαλύπτει στην κοινή γνώμη και την προσφορά του τιμωμένου. Αποτελεί συγχρόνως και έμπρακτη απόδειξη ότι η πολιτεία αναγνωρίζει τους πολίτες που κάνουν πράξη στη ζωή τους την περίφημη ρήση του Τζον Κένεντι: «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου». Το τελευταίο είναι επιλογή ζωής για πολλούς Ελληνες εφοπλιστές, των οποίων δυστυχώς την προσφορά θα πληροφορηθούμε όταν φύγουν από κοντά μας.