Κύριε διευθυντά
Για περισσότερο από ένα έτος η πανδημία COVID-19, άμεσα ή έμμεσα, έχει πλήξει δεινώς σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη, και περισσότερο την Ευρώπη, οικονομικά, κοινωνικά ακόμη και δημογραφικά με σχεδόν 3 εκατ. θανάτους. Ευχής έργον θα ήταν να μην υπήρχε ή να είχε ήδη αντιμετωπισθεί. Δεδομένου ότι το επιθυμητό συχνότατα απέχει από την πραγματικότητα, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, η πανδημία είναι ακόμη παρούσα και, ως συγκροτημένη κοινωνία, θα πρέπει να εξετάζουμε τα στοιχεία και ανάλογα να πορευόμαστε.
Μέχρι τη μετατροπή της σε μια «απλή» ασθένεια και την αντιμετώπισή της με φάρμακα ή με εμβολιασμό, όπως η γρίπη, δεν θα πρέπει να αγνοείται η σημαντική αύξηση της θνησιμότητας που μπορεί να προκαλέσει. Στους πρώτους μήνες της πανδημίας η χώρα μας αντέδρασε επιτυχώς συγκρατώντας τη θνησιμότητα από τον κορωνοϊό μεταξύ των χαμηλότερων επιπέδων στην Ευρώπη. Ηταν το δίμηνο Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 2020, κατά το οποίο η χώρα μας κατέγραψε δεκαπλασιασμό των θανάτων συγκριτικά με το προηγούμενο, χωρίς, όμως, αυτός να περιλαμβάνεται μεταξύ των χειρότερων επιδόσεων στην Ευρώπη, γιατί άλλες χώρες, κυρίως βαλκανικές, κατέγραψαν πολύ μεγαλύτερη αύξηση της θνησιμότητας (κατά σχεδόν 40 φορές στις Λιθουανία, Σλοβενία και Σλοβακία). Επειτα από ένα έτος πανδημίας, στη χώρα μας η τιμή του δείκτη «θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκους» κυμαίνεται μεταξύ των 11 χαμηλότερων στην Ευρώπη, με μικρή τάση επιδείνωσης.
Θα πρέπει να επωφεληθούμε και από την εμπειρία άλλων χωρών, τόσο γειτόνων μας της Βαλκανικής, όσο και άλλων του μεγέθους της χώρας μας (Ουγγαρία, Τσεχία και Πορτογαλία), των οποίων η «χαλάρωση» στην εφαρμογή περιοριστικών μέτρων επί 2-3 μήνες εκτίναξε τη μηνιαία θνησιμότητα από παρεμφερή, αν όχι χαμηλότερα επίπεδα, σε τριπλάσια και τετραπλάσια από αυτά της χώρας μας. Διατήρηση ή και αύξηση της σημερινής «χαλάρωσης» της κοινωνίας μας, ακόμη και σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας με τα γνωστά επικοινωνιακά ατοπήματα («ποδηλατάδες», γεύματα με συνωστισμό, υποστήριξη διαδηλώσεων κ.ά.) δεν μπορεί παρά να επιδεινώσει την κατάσταση. Αλλωστε, να επαναλαμβάνεται το ίδιο ξανά και ξανά και να αναμένονται διαφορετικά αποτελέσματα παραπέμπει σε παράνοια και όχι σε παρέμβαση του «Θεού της Ελλάδας» που δεν υπάρχει παρά μόνο στον χώρο του αθλητισμού.