Κύριε διευθυντά
Με την επιστολή μου απευθύνομαι σε αυτούς που αρνούνται τη χρησιμότητα του εμβολίου και την ανάγκη να εμβολιαστούμε όλοι:
Αγαπημένε μου φίλε Ανεμβολίαστε, κουράστηκα.
Κουράστηκα να σου λέω και να μου λες τα ίδια και τα ίδια. Η κουβέντα μας δεν οδηγεί πουθενά, όχι μόνο δεν καταφέρνω να σε πείσω για την ανάγκη να εμβολιαστούμε ΟΛΟΙ, για να γλιτώσουμε μια ώρα αρχύτερα από το κακό, αλλά αισθάνομαι ότι σε φανατίζω ακόμα περισσότερο. Κουράστηκα, φίλε μου, να κάνω σκέψεις αρνητικές για σένα και την αντικοινωνική συμπεριφορά σου.
Κουράστηκα να ξεκινάμε στις κουβέντες μας από τα εμβόλια και να πρέπει να μιλήσω για την παγκόσμια συνωμοσία των Αμερικανών, των Κινέζων και τα τσιπάκια του Γκέιτς.
Κουράστηκα να φοβάμαι.
Κουράστηκα να μην μπορώ να αγκαλιάσω και να φιλήσω το παιδί μου.
Κουράστηκα και πήρα το όποιο ρίσκο και έκανα το εμβόλιο που μου δίνει σε 14 μέρες 90% ανοσία και σε λίγες μέρες θα κάνω και τη δεύτερη δόση για 94% ανοσία.
Τότε, αγαπημένε μου φίλε, θα έρθει ώρα επιτέλους να ξεκουραστώ.
Θα βγάλω αυτή την καταραμένη μάσκα που με κούρασε αφάνταστα και θα κάνω ό,τι στερήθηκα όλον αυτόν τον καιρό!
Ο θανατηφόρος ιός μπορεί τότε να εγκατασταθεί με άνεση στο αναπνευστικό μου σύστημα, αλλά εγώ δεν θα κινδυνεύω πλέον ή τουλάχιστον δεν θα κινδυνεύω να αρρωστήσω βαριά και να βρεθώ μπρούμυτα στο «Σωτηρία».
Θα μεταδίδω αλλά δεν θα νοσώ.
Θα βγάλω τη μάσκα, φίλε μου, επιτέλους… σε λίγες μέρες.
Κουράστηκα να παλεύω και για τους δυο μας.
Τότε, φίλε μου, θα είναι η στιγμή να αρχίσεις να φοβάσαι εσύ.