Κύριε διευθυντά
Στην ενδιαφέρουσα επιστολή του για την ορκωμοσία Ναυτικών Δοκίμων το 1953 ο κ. Ματθαίος Μ. Δημητρίου, αναφερόμενος στην επίδοση των ξιφών από τη σύζυγο του βασιλέως Παύλου Φρειδερίκη την αποκαλεί με τον, χρησιμοποιούμενο και επισήμως, τίτλο της βασίλισσα Φρειδερίκη. Δεν ήταν όμως βασίλισσα και υπό συνταγματική έννοια. Αλλο αν η ίδια, από όσο θυμούμαι, απαίτησε και πέτυχε (από την κυβέρνηση του Γέροντος της Δημοκρατίας Γεωργίου Παπανδρέου, αν δεν κάνω λάθος) να της αναγνωρισθεί ο τίτλος Βασίλισσα-Μήτηρ, όταν ανήλθε στον θρόνο ο γιος της Κωνσταντίνος. Η Φρειδερίκη, η οποία περιοδεύουσα κάποτε στη Θράκη, είχε χρησμοδοτήσει με τα δύσκολα ελληνικά της, ότι «εδώ υπάρχει ζωή-αγάπη», ενώ στην Αθήνα υπήρχε «ζωή-μίσος», ήταν –όπως θα έλεγε ο Καβάφης για την Αννα Κομνηνή– «αγέρωχη». Λίγο όμως «Γραικιά» και πολύ Γερμανίδα. Αγέρωχη και διεκδικητική μέχρι σημείου που έβλαψε αντί να ωφελήσει τη δυναστεία. Πάντως, υπήρξε σύζυγος βασιλέως και μητέρα βασιλέως.