Κύριε διευθυντά
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και ψυχική αγαλλίαση το άρθρο του κ. Παντελή Μπουκάλα, εκλεκτού συνεργάτη σας, στο φύλλο της 9ης Μαΐου 2021. Πόσο δίκιο έχει αναφερόμενος τόσο γλαφυρά στα καινοφανή και παράλογα νέα «έθιμα» για τον «εορτασμό» της Ανάστασης!
Για το ζήτημα των μολότοφ έχουν γραφεί πολλά. Το ίδιο και για την απόδοση τιμών αρχηγού κράτους προς το Αγιο Φως. Επιτρέψτε μου μονάχα να επιστήσω την προσοχή των αναγνωστών σας στα όσα κατά καιρούς έχει γράψει ο Μ. Πρωτοπρεσβύτερος του Οικ. Πατριαρχείου π. Γεώργιος Τσέτσης για το ζήτημα αυτό. Πολύ ικανοποιήθηκα κυρίως με την αναφορά στο άκαιρο και απαράδεκτο της ανάκρουσης του Εθνικού μας Υμνου την ώρα κατά την οποία ψάλλεται πανηγυρικώ τω τρόπω το μήνυμα του εγκαινισμού της ζωής μας διά της Ανάστασης του Κυρίου, το «Χριστός Ανέστη». Μετά λύπης μου πληροφορώ τον κ. Μπουκάλα ότι τουλάχιστον από το 2014, την ιερή αυτή στιγμή, άγημα του Γ΄ Σ.Σ. παιανίζει τον Υμνο και τα μέλη του, στο «Παρουσιάστε», φωνασκώντας τόν τραγουδούν και στον προαύλιο χώρο της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης, όπου κατά το ειωθός ο εκάστοτε μητροπολίτης Θεσσαλονίκης προεξάρχει της αναστάσιμης θείας λειτουργίας. Προσωπικά, νομίζω ότι θα αρκούσαν μόνο τα παραγγέλματα και η απόδοση της στρατιωτικής τιμής με την παρουσίαση των όπλων, καίτοι και για αυτό πολλές αντιρρήσεις θα μπορούσε να προβάλει κάποιος θεολόγος. Το βασικότερο είναι ότι τέτοιες κακές συνήθειες ούτε σεβασμό δείχνουν ούτε θεολογικό έρεισμα έχουν. Ο Χριστός δεν αναστήθηκε για τους Ελληνες μονάχα, αλλά για κάθε άνθρωπο που κτίστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της Αγίας Τριάδας (βλ. Γεν. 1, 26). Τέτοιες συνήθειες αφενός ματαιώνουν το οικουμενικό μήνυμα της Ανάστασης, όπως τόσο σωστά επισημαίνει ο κ. Μπουκάλας, και αφετέρου εντάσσει και την Ελλαδική Εκκλησία –όσο κι αν δεν της αρέσει αυτό– στη χορεία εκείνων των κατά τόπους Εκκλησιών που μαστίζονται από τον εθνοφυλετισμό. Και, υπενθυμίζω, ο εθνοφυλετισμός ήδη από το 1872 έχει καταδικαστεί συνοδικά ως αίρεση.
Μήπως ήλθε, επιτέλους, η ώρα η Ιερά Σύνοδος να επιληφθεί τέτοιων προβληματικών καταστάσεων, που εμφωλεύουν στους κόλπους της (βλ. σημαίες εντός ναών, σημαίες ως καλύμματα της Αγίας Τραπέζης, Εθνικός Υμνος προ του «δι’ ευχών» στις δοξολογίες των εθνικών επετείων κ.ά.), προβαίνοντας τόσο σε εσωτερικές διευθετήσεις, όσο και σε συνεργασία με τις στρατιωτικές αρχές;