Κύριε διευθυντά
Δύσκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί εξέφρασε, δημόσια και με περισσή σοβαρότητα, την περιώνυμη φράση: «Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά».
Ηθελε πράγματι να πει ότι η κανονικότητα δεν ταιριάζει στην Αριστερά; Οτι η Αριστερά ευδοκιμεί μόνον όταν δεν έχουμε κανονική ζωή αλλά κάποια συμφορά έχει πέσει στο κεφάλι μας που μας αποδιοργανώνει; Μία συμφορά όπως η πανδημία του κορωνοϊού, η οποία μας έκλεισε στα σπίτια μας, μας αφαίρεσε τις απλές απολαύσεις της ζωής και, το χειρότερο, αφαίρεσε ζωές αγαπημένων προσώπων, για να μην αναφέρουμε τις καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία. Ηταν γκάφα ή μία κυνική ομολογία ότι η ίδια αισθάνεται την Αριστερά ως συνώνυμη της δυστυχίας;
Και δέχεται να υπηρετεί μία Αριστερά της δυστυχίας;