H γιατρούδενα και η βουλεύτρια

Κύριε διευθυντά
Ο γλωσσολόγος κ. Γ. Μπαμπινιώτης προτείνει το θηλυκό βουλεύτρια. Ορθώς, κατά το μαθητής – μαθήτρια, καθηγητής – καθηγήτρια, διευθυντής – διευθύντρια. Μία εξαίρεση έγινε για την αλήστου μνήμης Καρέζη, που καθιερώθηκε ως «Δεσποινίς Διευθυντής». Και άλλη μια εξαίρεση είχαμε στη Μέση Εκπαίδευση. Μία κυρία γενική επιθεωρήτρια που ήθελε να επιβάλει τον τίτλο «Η κυρία Γενικός Επιθεωρητής». Τα κατάφερε εν μέρει. Εννέα μέλη του ΠΥΣΜΕ Αθηνών, τη δεκαετία του 1960, και μερικοί υφιστάμενοί της (όχι όλοι) την αποκαλούσαν «Κυρία Γενικέ». Παρόλο που ο Αχ. Τζάρτζανος γράφει «τα εις -ικός επίθετα είναι τριγενή και τρικατάληκτα». Οσον αφορά το θηλυκό «βουλευτίνα» ο γλωσσολόγος μάλλον αστοχεί όταν λέει πως σημαίνει τη γυναίκα του βουλευτή. Κανένας δεν αποκαλεί τη γυναίκα του βουλευτή, βουλευτίνα. Κάλλιστα μπορούμε να λέμε για τη γυναίκα στο Κοινοβούλιο: Η βουλευτίνα – της βουλευτίνας. Οπως λέμε η γιατρίνα – της γιατρίνας, για την αληθινή, που ασκεί την Ιατρική. Για τη γυναίκα του γιατρού, ο σοφός λαός επινόησε μια λέξη «γιατρούδενα», που ηχεί και πολύ όμορφα. Το «βουλεύτρια» μπορεί να είναι ορθό, αλλά δύσκολα καταπίνεται! Οσο για τη γυναίκα του βουλευτή, καλά είναι να τη λέμε έτσι. Οπως λέμε η γυναίκα του τσαγκάρη, η γυναίκα του λοχαγού, η γυναίκα του μανάβη.