Κύριε διευθυντά
Δυο γιαγιάδες, εδώ στο χωριό, μονολογούν και λένε για τις εγγονές τους που περνάνε, λέει, την εφηβεία, με ούλα τα συμπαρομαρτούντα.
«Μαρή Καλλιόπη, θυμάσαι, περάσαμε εμείς εφηβεία;» Οι καημένες οι γιαγιάδες ούτε που καταλάβανε πως περάσανε εφηβεία. Από το σπίτι στο χωράφι και πάλι πίσω, δουλειά και άγιος ο Θεός, πού καιρός για εφηβείες.
Παγιωμένες επί αιώνες συνήθειες ανατράπηκαν μέσα σε λίγα χρόνια. Προς το καλύτερο, είν’ αλήθεια, παρά τα όποια πισωγυρίσματα και τις υπερβολές των νέων. Ζουν το σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Τα κορωνοπάρτι το αποδεικνύουν περίτρανα. Αδιαφορούν για τους ίδιους και τους γύρω τους. Αιτία, η ειρήνη και η ευημερία. Μακάρι να διαρκέσουν γιατί, αν αλλάξουν τα πράγματα, δεν θα αντέξουν, δεν έχουν αντισώματα.