Κύριε διευθυντά
Στο κύριο άρθρο σας της 2-6-2021 υπό τον τίτλο «Το διακύβευμα της επόμενης ημέρας» υπογραμμίζετε –ορθότατα– την ανάγκη αλλαγών, τομών και μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα. Δυστυχώς οι σχετικές προσδοκίες είχαν περιορισθεί στις 30-5-2021 με το εκτεταμένο και λεπτομερές άρθρο της πεπειραμένης ειδικής δικαστικής συνεργάτιδος της «Καθημερινής» κ. Ιωάννας Μάνδρου υπό τον τίτλο «Νέα ηγεσία στη Δικαιοσύνη επιλέγει η κυβέρνηση».
Εξ όσων γνωρίζω, όλοι (σχεδόν;) οι εκπρόσωποι της διδασκομένης, ασκουμένης και εφαρμοζομένης νομικής επιστήμης (περιλαμβανομένων των πολιτικών στις θεωρητικές –μη κυβερνητικές– τοποθετήσεις τους) διακηρύσσουν ομοφώνως την ανάγκη η ηγεσία της Δικαιοσύνης να επιλέγεται από την ίδια τη Δικαιοσύνη και όχι από την κυβερνώσα διοίκηση, όπως γίνεται μέχρι τώρα. Ολοι «Ομνύουν κάθε τόσο ν’ αρχίσουν μια καλή ζωή. Αλλ’ όταν έλθ’ η νύχτα (της διακυβερνήσεως) με τες δικές της συμβουλές, με τους συμβιβασμούς της και με τες υποσχέσεις της… στην ίδια μοιραία χαρά, χαμένοι, ξαναπηγαίνουν» – κατά Καβάφη.
Η επικαλούμενη συνταγματική δέσμευση είναι –κατά τη γνώμη μου– τελείως προσχηματική. Το άρθρο 90 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζει επί λέξει, ότι «Οι προαγωγές στις θέσεις του Προέδρου και του αντιπροέδρου… ενεργούνται με Προεδρικό Διάταγμα ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, με επιλογή μεταξύ των μελών του αντίστοιχου δικαστηρίου, ΟΠΩΣ ΝΟΜΟΣ ΟΡΙΖΕΙ». Συνεπώς, με απλό νόμο και χωρίς αναθεώρηση, μπορεί να ορισθεί, ότι η προαγωγή θα γίνεται, ως προτείνεται από το οικείο δικαστήριο. Αλλά και πριν/χωρίς οποιαδήποτε νομοθετική μεταβολή, τίποτε δεν εμποδίζει την παρούσα ή οποιαδήποτε κυβέρνηση να υιοθετήσει στο ακέραιο τις προτάσεις των δικαστών.
Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν. Αλλωστε θα ήταν μια καλή ευκαιρία να αποκαλυφθεί με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, η ειλικρίνεια όλων, κομμάτων και βουλευτών επί του θέματος.