Κλασικές σπουδές και περί αλγορίθμων

Κύριε διευθυντά 
Διάβασα το άρθρο σας «Οι κληρονόμοι των αρχαίων» για τις ακαδημαϊκώς ατυχείς επιλογές του Princeton και ένιωσα την ανάγκη να εκφράσω τη θέση μου, ότι δηλαδή συντάσσομαι απόλυτα μαζί σας με ένα μεγάλο «ναι» σε κάθε λέξη. Πολύ πρόσφατα, στις 25-05-2021, υποστήριξα τη διδακτορική διατριβή μου στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου με θέμα: «Το αρχαίο ελληνικό παρελθόν ως εργαλείο πολιτικής και διπλωματίας στον δυτικό κόσμο του 20ού και 21ου αιώνα» (με τριμελή επιτροπή συγκείμενη από τους καθηγητές Σπύρο Συρόπουλο ως επιβλέποντα, Σωτήρη Ντάλη και Γιώργο Κοντογιώργη). Κατά τη γνώμη μου, η κλασική αρχαιότητα αποτελεί μια οιονεί δικονομική προϋπόθεση στο λεκτικό του δυτικού πολιτικού ή διπλωμάτη με μορφή στερεοτυπική χωρίς αρνητικό πρόσημο, που είναι ικανή να προσδώσει κύρος και αξιοπιστία στο επιχείρημά του. Στα πορίσματα της έρευνάς μου γίνεται λόγος για το «iso» του δυτικού κόσμου, την ελληνική κλασική αρχαιότητα, που όμως δεν είναι παρελθόν, αλλά περισσότερο ένα γιγνόμενον, με διάρκεια και δυναμική υπερχρονική όπως το «irresistible tide» της ελευθερίας και της δημοκρατίας, κατά τον JF Kennedy, που ξεκίνησε από την κλασική Αθήνα και συνεχίζει αδιαλείπτως να υφίσταται σήμερα και πάντα. Χρειαζόμαστε όντως περισσότερη κλασική παιδεία τώρα που η τεχνητή νοημοσύνη και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση τείνουν να ρυθμίζουν αλγοριθμικά τη ζωή μας. Σ’ εμάς, που είμαστε αναντίρρητα προνομιούχοι να ζούμε σε κράτος δικαίου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και να παράγουμε δυτικό σκέπτεσθαι πέρα από κάθε είδους ρατσισμό και ανελεύθερες επιλογές, δεν μένει παρά να δούμε ως κοινωνία μεταξύ άλλων με ματιά δικαιοπολιτική το κλασικό ελληνικό παρελθόν.