Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το πολύ εύστοχο άρθρο του κ. Νίκου Μαραντζίδη, στην κυριακάτικη έκδοση της 4ης Ιουλίου και γιατί έχω κουραστεί με τα διάφορα κινήματα Metoo, LGTB,Black lifes matter κ.λπ, που φύτρωσαν σε ΗΠΑ και Ευρώπη, θυμήθηκα μια ιστορία που μου διηγήθηκε ένας Κινέζος φίλος πριν χρόνια:
Στη Μεσαιωνική Κίνα και στην επαρχία Γιουνάν, άρχοντάς της είναι ο Λάο Τσε έχει πάθος με τα άλογα και γι’ αυτή τη δουλειά έχει προσλάβει, για να του προμηθεύει καλά άλογα, τον Λιου Τσι.
Αλλά, με τα χρόνια, ο Λιου Τσι, γέρασε… Οπότε, ο Λάο Τσε, τον φώναξε και του λέει: «Λιου Τσι, σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια στην υπηρεσία μου, αλλά τώρα πλέον πρέπει να μου συστήσεις έναν άξιο διάδοχό σου».
Ο Λιου Τσι σκέφτεται και του λέει: «Υπάρχει ένας νέος, ο Γουάνγκ Λάο, που τον θεωρώ πολύ προικισμένο »Ο Λάο Τσε στέλνει αμέσως να του φέρουν αυτόν τον Γουάνγκ. Μόλις φτάνει του λέει: «Ξεκίνησε αμέσως και ψάξε σε όλη την Κίνα και να μου φέρεις το καλύτερο άλογο!».
Πέρασε καιρός, και μια μέρα, ο Λάο Τσε, άκουσε φασαρία στην αυλή του και του φέρνουν τον Γουάνγκ: «Λοιπόν Γουάνγκ… μου βρήκες το καλύτερο άλογο;».
«Ναι άρχοντά μου». «Πες μου τι χρώμα είναι; Κέλητας ή φοράδα;». «Ε… Είναι μαύρη φοράδα…».
Κατεβαίνει στην αυλή, ο Λάο Τσε, και τι βλέπει; Εναν άσπρο κέλητα! Εξαλλος, στέλνει να του φέρουν τον γέρο Λιου Τσι…
«Μα καλά Λιου, πώς τόλμησες να μου συστήσεις κάποιον που δεν μπορεί να διακρίνει, ούτε καν το χρώμα, ού΄τε καν το φύλο, ενός αλόγου;».
Τότε, ο Λιου Τσι, χτυπάει το μέτωπό του και αναφωνεί:«Ω Θεοί μου! Αυτός ο Γουάγκ προχώρησε τόσο, που είναι σε θέση να διακρίνει, πέρα από το χρώμα του δέρματος και πέρα από το φύλο του, ένα πραγματικά μεγάλο άλογο;». Φυσικά και οι Αρχαίοι Ελληνες, είχαν λύσει τα προβλήματα φυλετικών διακρίσεων, με το γνωστό «Λακωνίζειν» τρόπο τους:
Ισοκράτης: «Ελληνας είναι όποιος κατέχει την ελληνική παιδεία!».
Αυτά τα λίγα και αφήνω στην τύφλα τους «θεράποντες» του Prinston, που διακηρρύσουν (τρομάρα τους!) ότι, οι Αρχαίοι Ελληνες, ήταν λευκοί ρατσιστές και άρα τα έργα τους δεν πρέπει να διδάσκονται!