Κύριε διευθυντά
Ελέχθη σε μια πρωινή εκπομπή της τηλεόρασης. Αυθεντικός εκφραστής του «προοδευτισμού» κατακεραύνωνε την κυβέρνηση διότι εις τα περί πανδημίας εμβολιασμού κ.λπ. «δεν ηρωτήθη το Λαϊκό Εργατικό Κίνημα». Κάπως έτσι.
Αυτό μου φάνηκε σαν απόηχος της «Μεγάλης Πολιτιστικής Προλεταριακής Επανάστασης» του «Μεγάλου τιμονιέρη της Κίνας»
Μάο Τσετούνγκ.
Ανέτρεξα λοιπόν στην «Παγκόσμια Μεταπολεμική Ιστορία» του λίαν σοβαρού δημοσιογράφου και σημαντικού ιστορικού Ρεϊμόν Καρτιέ, ο οποίος σημειώνει: «Οφείλουμε, γράφει η εφημερίδα “Σουνγκ Κουό Τσινγκ Νιεν Πάο”, να συντρίψουμε την τυφλή πίστη στον ειδικό. Ο υπέρτατος θεματοφύλακας της επιστήμης είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα και αυτό μόνον έχει το δικαίωμα να κατευθύνει την τεχνική χωρίς να εμποδίζεται από υποκριτικές αντιρρήσεις των ειδικών. Οι κομμουνιστές είναι βαθείς γνώστες της πολιτικής, του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού, και γι’ αυτό είναι ικανοί να κατανοούν τα πάντα, ακόμα και τα σπουδαιότερα επιστημονικά και τεχνολογικά προβλήματα».
Ακόμα «ο λαός είναι αλάθητος. Ο λαός είναι πάνσοφος».
Και συνεχίζει ο Καρτιέ, «όλα αυτά αγγίζουν τα όρια της παραφροσύνης. Αλλά υπάρχουν τα κείμενα. Οι κινεζικές εφημερίδες του Οκτωβρίου αναγγέλλουν ότι οι χωρικοί του Χονάν απέδειξαν τον υποκειμενικό και αντιδραστικό χαρακτήρα των θεωριών του Αϊνστάιν…».
Το καλοκαίρι του 1966 η Πολιτιστική Επανάσταση έφτασε σε παροξυσμό.
Η εφημερίδα «Ζενμίνζ Πάο» χαιρετίζει τον Μάο σαν ηγέτη των επαναστατών όλου του κόσμου και διακηρύσσει ότι το αλάθητό του εκτείνεται «από τη χειρουργική μέχρι το πινγκ πονγκ».
– Τι σχόλια συνάδουν άραγε με τα παραπάνω;
Θα έλεγα επιχαρίτως, Σοφία πρόσχωμεν!