Κύριε διευθυντά
Στην επιστολή του καθηγητή Ιστορίας Νεωτέρων Χρόνων (ΑΠΘ) Βασίλη Γούναρη, με τίτλο «Ανωτάτη εκπαίδευση χωρίς γλωσσική επάρκεια» («Κ» 11.7.2021) και τη σχετική του κ. Ν. Τριανταφυλλόπουλου με τίτλο «Ο ιός του γλωσσικού αναλφαβητισμού» («Κ» 17.7.2021), με τις οποίες συμφωνώ απολύτως, θα ήθελα να προσθέσω ότι ο γλωσσικός αναλφαβητισμός μαθητών, φοιτητών, ακόμη και νέων επιστημόνων, για τον οποίο ασφαλώς δεν ευθύνονται οι ίδιοι, αλλά η ελλιπής παιδεία τους, δεν είναι μόνον ιός, επικίνδυνος, αλλά καρκίνωμα με διαρκείς, ολέθριες και ανεξέλεγκτες μεταστάσεις: Είναι ν’ απορεί κάποιος, γιατί τα αρμόδια και υπεύθυνα όργανα του υπουργείου Παιδείας, παρά τις επανειλημμένες συστάσεις και υποδείξεις των ειδημόνων –καθηγητών, πανεπιστημιακών, ακαδημαϊκών, μεταξύ των οποίων και του αγαπητού μας κ. Γιανναρά–, δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τη σημασία και την ανάγκη διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, και μάλιστα από το νηπιαγωγείο μέσω του παιγνιδιού, του παραμυθιού και της αφήγησης, μέχρι και το λύκειο.
Αντ’ αυτού η υπουργός Παιδείας δηλώνει πολύ υπερήφανη, διότι από την τρέχουσα σχολική χρονιά θα διδαχθεί στα νηπιαγωγεία η… αγγλική γλώσσα. Πλήρως δε εναρμονισμένος στο σημείο αυτό τυγχάνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τέως πρωθυπουργός, ο οποίος, μολονότι ο ίδιος αγνοεί την αγγλική γλώσσα, επέλεξε μετά της συντρόφου του –χωρίς δημόσιες τυμπανοκρουσίες βεβαίως και για προφανείς λόγους– το αγγλόφωνο σχολείο/σχολή Χιλλ για τα τέκνα του.
Από τον αποκαλούμενο «ιό» δεν έχουν προσβληθεί μόνον οι νέοι, μαθητές, φοιτητές κ.λπ., αλλά δυστυχώς και εκείνοι που έχουν «δημόσιο λόγο» και θα ώφειλαν να αποτελούν πρότυπα, γλωσσικώς και συντακτικώς, για τους νέους μας. Ειδικότερα, πρόκειται για τον «ιό» του γλωσσικού αναλφαβητισμού των δημοσιογράφων, και τον αντίστοιχο «ιό» των πολιτικών μας. Με την ευκαιρία, λοιπόν, αυτή σας αναφέρω κάποιες από τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Τσίπρα, γνωστού αλιέως γλωσσικών μαργαριταριών στο Στάδιο του Δήμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης, για να κρίνει καθένας τη σοβαρότητα της νόσου του πάσχοντος:
1. «Είμαστε πιο ώριμοι, πιο αποφασισμένοι και πιο έτοιμοι, γιατί τώρα με τις προγραμματικές μας επεξεργασίες γνωρίζουμε και τι θέλουμε να κάνουμε». Διερωτάται κάποιος: Υπάρχουν επεξεργασίες προγραμματικές και μη προγραμματικές; Εννοεί, μήπως, την «επεξεργασία του πολιτικού προγράμματος» του κόμματός του; Ή κάτι άλλο;
2. «Είναι καιρός πια να αντιδράσουμε. Είναι καιρός να σπείρουμε το αύριο της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, καιρός για ασυμβίβαστο αγώνα». Εδώ απαιτείται προσοχή: Αφού αρέσκεται σε μεταφορές, ας σπείρει. Αλλά σωστά: «Σπέρνει» κάποιος της δημοκρατίας-δικαιοσύνης το αύριο, και μόνον, ούτε το χθες ούτε το σήμερα… Οσο για τον αγώνα, και χωρίς ουδεμία διάθεση για πολιτικές προσεγγίσεις: Υπάρχει και κάποιο άλλο είδος αγώνα, πέραν του ασυμβίβαστου (εννοείται: εξαρχής), το οποίο οι υπόλοιποι αγνοούμε;
3. «Το πρώτο είναι η ανάγκη να φύγει αυτή η κυβέρνηση της παρακμής το συντομότερο, και το δεύτερο είναι να βάλουμε κάτω τα απλά, τα αυτονόητα που χρειάζεται η Ελλάδα». Σημείωση: Εδώ ο αρχηγός της α.α. βάζει κάτω μόνον τα απλά και αυτονόητα, ποτέ τα σύνθετα και ακατανόητα για εκείνον. Διότι αυτά δεν αντέχουν «επίγειες», δηλαδή ρεαλιστικές θέσεις.
Και ο νοών νοείτω…