Κύριε διευθυντά
Η κατά του αειμνήστου Δημητρίου Γούναρη από των στηλών της εφημερίδος σας (Κυριακής, 18 Ιουλίου 2021) εξαπολυθείσα δριμεία επίθεση, η ταράξασα ασφαλώς και τον ύπνο του ιδρυτού της, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.
Το αίμα το χυθέν εις –την εκ πολιτικής σκοπιμότητος μη εμποδισθείσαν– εκτέλεσιν της μιαράς, της προειλημμένης, της υπαγορευθείσης αποφάσεως του φονικού δικαστηρίου, του ad hoc συσταθέντος και συγκροτηθέντος, δεν φαίνεται να ήρκεσε για την ικανοποίηση των εκ διαδοχής αντιπάλων του αοιδίμου ανδρός και των ατυχών ομοτύχων του.
Διά τού δημοσιεύματος αυτού επιχειρείται να χρεωθεί εξ ολοκλήρου η ευθύνη για την προς Αγκυρα προέλαση του ελληνικού στρατού, τον Αύγουστο του 1921, και κατά συνέπειαν της μετά ένα έτος ακριβώς επελθούσης Μικρασιατικής Καταστροφής στον τότε πρωθυπουργό, ο οποίος όμως, ουδέποτε αντιποιηθείς την ιδιότητα του αρχιστρατήγου και μη δυνάμενος να έχει ιδίαν γνώμην καθό άμοιρος των στρατιωτικών πραγμάτων, υπεχρεώθη να συνταχθεί με το υπέρ της επιθετικής αυτής ενεργείας υπόμνημα της Στρατιάς. Τοσούτω μάλλον όσω δεν έβλεπε και άλλη εναλλακτική λύση πλην εκείνης της (εν όλω ή εν μέρει) εκκενώσεως της Μ. Ασίας, η οποία όμως και πάλι θα τον ωδήγει αφεύκτως προ του εκτελεστικού αποσπάσματος με τη μομφή του προδότου.
Η σκέψη άλλωστε της προς Αγκυραν εξορμήσεως υφείρπε μεταξύ των μελών του επιτελείου της στρατιάς από του Αυγούστου του 1920, όταν ο τότε αρχηγός της αντιστράτηγος Λ. Παρασκευόπουλος προέτεινε στον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο την πάση θυσία αναζήτηση και συντριβή των κεμαλικών δυνάμεων διά της προωθήσεως των ελληνικών στρατευμάτων όχι μόνον μέχρι της Αγκύρας, αλλά και μέχρι του Ικονίου!
Η προς Αγκυραν επιχείρηση μπορεί, ως εκ της μη επιτεύξεως του αντικειμενικού της σκοπού, να υπήρξε ίσως, λόγω της εξαντλήσεως της αντοχής του ελληνικού στρατού –παρά το γεγονός ότι ουδεμίαν ήττα υπέστη κατά την επιχείρηση αυτή–, η αφορμή για τη Μικρασιατική Καταστροφή, όχι όμως και η αιτία της. Η αληθής αιτία της Μικρασιατικής Καταστροφής ας αναζητηθεί αποκλειστικώς και μόνον σ’ αυτήν την ίδια τη μικρασιατική εμπλοκή, η οποία πάλιν οφείλεται στις αλυτρωτικές φαντασιώσεις και στον «πολιτικόν αστέρα» του Ελ. Βενιζέλου, που παρά τις από του 1915 οιονεί προφητικές εισηγήσεις εγκύρων και εμπείρων συμβούλων του ενέπλεξε και παρέσυρε την Ελλάδα στη μεγαλύτερη και δεινότερη μετά τη Σικελική Εκστρατεία (415-413 π.Χ.), τυχοδιωκτική περιπέτειά της.
Ταύτα τόσον προς αποκατάστασιν της ιστορικής αληθείας όσον και προκειμένου να συνεχισθεί αδιατάρακτος ο ύπνος του μακαρίτου ιδρυτού της εφημερίδος σας.