Κύριε διευθυντά
Αρκετοί είναι αυτοί που διερωτώνται γιατί γύρισα στα πάτρια, έπειτα από δεκαετίες στο εξωτερικό (Αγγλία, Αίγυπτο, Αμερική, Βέλγιο), προσθέτοντας το κομψό που με κάνει και ριγώ: «Welcome to Banania Land». Τους απαντώ με κάθε ειλικρίνεια ότι γνωρίζω τα κουσούρια μας και αμύνομαι καταλλήλως, αλλά όπως και να έχει, εδώ ανήκω και δεν το μετανιώνω.
Κουσούρια καθημερινά: δεν απαντούν οι υπηρεσίες τηλεφωνικά, ασυνέπεια όταν δεν τηρούνται τα ραντεβού πολλές φορές χωρίς καν να ειδοποιηθούμε, καθυστέρηση σε διάφορα, κ.λπ.
Δεν συγκαταλέγεται όμως επ’ ουδενί στα κουσούρια η πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Απίστευτη πέρα για πέρα, η «τιμωρία» των ελεεινών νεαρών που βασάνιζαν τον νεαρό και τον ώθησαν στον θάνατο. Και αυτό, για καιρό και με τον πιο βάρβαρο τρόπο, ένα είδος καθημερινού θανάτου, μέχρι το μοιραίο.
Συχνά βλέπουμε στην τηλεόραση σποτάκια για το bullying, πώς να ειδοποιούμε τους αρμοδίους εάν αντιληφθούμε κάτι ύποπτο, για παραπτώματα – παραδείγματα σταγόνα εν τω ωκεανώ, σε σύγκριση με αυτά που υπέστη ο Βαγγέλης Γιακουμάκης.
Υστερα από 6,5 χρόνια αναμονής, οι αχαρακτήριστοι (εμποδίζομαι να εκφραστώ ελεύθερα όπως θα ήθελα και θα τους άρμοζε) γλιτώνουν με σκανδαλώδεις, πουπουλένιες «ποινές»-χάδια:
– «Κοινωφελής εργασία 150 ωρών για τους 3 ανηλίκους σε αρμόδιο φορέα».
– «Η συνολική ποινή που είχε επιβληθεί ήταν φυλάκιση 36 μηνών με την ποινή να είναι εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα…».
Δηλαδή με περίπου 5.500 ευρώ θα ικανοποιούνταν κάποιος εκ των δικαστών για τη δολοφονία τού ίδιου του του παιδιού;
Οχι, εμμένω σ’ αυτό, αναμένοντας απάντηση.
Ας θυμηθούμε ότι όταν η υπόθεση ήρθε στην επιφάνεια, βουλευτής από την Κρήτη είχε μεσολαβήσει για να μη διώξουν από τη Σχολή ένα μέλος της συμμορίας που εκφόβιζε τον Γιακουμάκη. Αναπάντεχα(;;;) στη δίκη, αθωώθηκε…
Δικαιοσύνη; Μα για ποια Δικαιοσύνη μιλάμε;
Είχαμε πιστέψει πως, επιτέλους, με τη νέα κυβέρνηση πολλά από τα τρωτά θα είχαν μπει στην αρμόζουσα θέση τους. Αλλα ουσιώδη και άλλα λιγότερο σημαντικά. Αλλά εδώ πρόκειται για στοιχειώδη ανθρωπιά και αίσθημα δικαιοσύνης σε τρανταχτό και οφθαλμοφανές θέμα. Ποιο χατίρι πρόσφεραν, σε ποιον και γιατί, παρακάμπτοντας τη συνείδησή τους, οι αξιότιμοι δικαστές, αφήνοντας τους εκ προμελέτης δράστες να πέσουν στα μαλακά, εξοργίζοντας όποιον διαθέτει έστω μόρια ανθρωπιάς;
Γνωστή η φράση πως «Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή». Αλλά στην προκειμένη, είναι θεόστραβη και απάνθρωπη. Και αυτό, κάθε άλλο προσφέρει εύσημα ούτε στην κυβέρνηση ούτε και σ’ αυτούς που διαθέτουν στοιχειώδη ανθρωπιά και κυρίως συνείδηση…