Κύριε διευθυντά
Σε δύο δημοσιεύματα της εφημερίδας σας, στη στήλη Απογραφές, «Βίτσα, Αρχαία και Λατινικά» (29.7.21) και «Ρώμη και Ιερουσαλήμ» (30.7.21) του Πάσχου Μανδραβέλη, ο έγκριτος αρθρογράφος σας καταφέρεται δριμύτατα κατά της επαναφοράς της εξέτασης του μαθήματος των Λατινικών στην Ομάδα Προσανατολισμού των Ανθρωπιστικών Σπουδών. Η εξέταση είχε καταργηθεί, προ διετίας, αυθαίρετα και με έωλα επιχειρήματα, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων από τον τότε υπουργό Παιδείας και είχε αντικατασταθεί όχι με ένα φιλολογικό μάθημα, όπως η Φιλοσοφία, αλλά με την Κοινωνιολογία, μάθημα που εντάσσεται αποκλειστικά στις πολιτικοοικονομικές επιστήμες.
Ασφαλώς, ουδείς αμφισβητεί την αξία του μαθήματος της Κοινωνιολογίας που εισήχθη στο Λύκειο στις αρχές της δεκαετίας του 1980 – όταν μάλιστα, ελλείψει καθηγητών ειδικότητας, διδασκόταν από φιλολόγους. Συνεπώς, επιβάλλεται η διδασκαλία της, ως μαθήματος Γενικής Παιδείας, για όλους τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, γιατί διευρύνει τους ορίζοντες των μαθητών, αναπτύσσοντας την κριτική τους σκέψη, για τη διερεύνηση των σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων.
Ωστόσο, ανεπιτυχής και υπολανθανόντως ειρωνική είναι η σύγκριση δύο ανόμοιων γλωσσών, των Εβραϊκών, μαθήματος των Θεολογικών Σχολών, στα οποία γράφτηκαν τα 49 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, που μεταφράσθηκαν στην ελληνική, επίσημη γλώσσα της εποχής (Μετάφραση των Ο΄) και των Λατινικών.
Είναι, άλλωστε, σε όλους γνωστό ότι τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά αποτελούν ερείσματα της δυτικής πολιτιστικής κληρονομιάς και η αναγωγή των σύγχρονων πολιτισμών στις ελληνορωμαϊκές ρίζες προβάλλει αναντίρρητα τη μορφωτική αξία των Λατινικών, μήτρας των λατινογενών γλωσσών. Τα Λατινικά, εξάλλου, κατείχαν βασική θέση στα Προγράμματα Σπουδών Μέσης Εκπαίδευσης στις διάφορες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, ώς το 1982, με την καθιέρωση των δεσμών, οπότε περιορίσθηκαν μόνο στην Γ΄ Λυκείου (Γ΄ Δέσμη). Η γνώση, όμως, των Λατινικών είναι χρησιμότατη στην επιστημονική κατάρτιση, στην εκμάθηση ξένων γλωσσών και στην κατανόηση ορολογίας άλλων επιστημών και για τον λόγο αυτό στις Ιατρικές Σχολές της Ευρώπης και των βαλκανικών χωρών διδάσκονται υποχρεωτικά στους φοιτητές.
Επιβάλλεται, λοιπόν, η γενίκευση της διδασκαλίας του μαθήματος σε μια τάξη για όλους τους μαθητές, για μια στοιχειώδη γνώση· αντίθετα, δεν πρέπει επ’ ουδενί να απεμποληθεί το μάθημα από το Πρόγραμμα Σπουδών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, γιατί η κατάργηση του μαθήματος είναι αναμφισβήτητα επιβλαβής για την παιδεία των μαθητών μας.