Κύριε διευθυντά
Μια επίκαιρη «αναζωπύρωση» που, ευτυχώς, δεν συνεπάγεται άμεσες καταστροφικές απώλειες σε περιουσίες και ζωές, είναι η αναμόχλευση του «αγώνα για ισότητα ανδρών και γυναικών». Βέβαια, ο αγώνας δίνεται «Γιατί οι γυναίκες είναι ανώτερες από τους άνδρες» (επιστολή στην «Καθημερινή», 22-7-2021) –ένα προοδευτικό (και ανδρικό) σύνθημα– με την ηγετική συμμετοχή του κινήματος Women on top. Τα δείγματα αυτά δείχνουν μάλλον φεμινιστική έφοδο για κατάληψη από τις αμαζόνες της θέσης του χαλίφη από νέο χαλίφη θηλυκού γένους.
Οι πρόσφατες και μη γυναικοκτονίες ανέδειξαν τον όρο και αναζωογόνησαν έντονη και θορυβώδη συζήτηση για ένα αναμφισβήτητο και απαράδεκτο ζήτημα που, δυστυχώς, επιβιώνει μέχρι και τις μέρες μας και τώρα ίσως «ακούγεται» περισσότερο, λόγω της μαζικής προβολής του από τα μέσα ενημέρωσης και του εφαρμοζόμενου τρόπου λειτουργίας τους.
Φοβούμαι ότι οι τακτικές «δημεγερσίας» που χρησιμοποιούνται, δεν συμβάλλουν στη σωστή και αποτελεσματική αντιμετώπιση του όντως υφιστάμενου, επικίνδυνου και φονικού αντικοινωνικού φαινομένου.
Ο πολυτάλαντος (συνθέτης, ζωγράφος, συγγραφέας, φιλόσοφος) Ινδός Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (Νομπέλ λογοτεχνίας 1913) έχει γράψει «Το σπίτι κι ο κόσμος», που άπτεται του ζητήματος της θέσης και του ρόλου της γυναίκας στη ζωή και στην κοινωνία, στο σπίτι και στον κόσμο. Από τον τίτλο ήδη φαίνεται πού βρίσκει ο συγγραφέας την πηγή και πού ψάχνει για τη λύση του προβλήματος ή τη βελτίωση της καταστάσεως.
Το πρώτο σχολείο του καθενός μας είναι το σπίτι του και πρώτοι δάσκαλοι οι γονείς του. Οι γυναικοκτόνοι γαλουχήθηκαν και ανατράφηκαν από τη μητέρα τους (πριν συνεχίσει η συνήθως γυναίκα δασκάλα) και ακολούθησαν το συχνά βίαιο ενδοοικογενειακό παράδειγμα του πατέρα στην ευεπίφορη ατμόσφαιρα της οικογένειας και του περιβάλλοντος. Συνεπώς η επιθετική αντιπαράθεση με τους φαλλοκράτες άνδρες είναι μια εύκολη, αλλά όχι η μόνη ούτε η πιο κατάλληλη και αποτελεσματική επιλογή. Απλώς είναι πιο θεαματική, δημοφιλής και δημαγωγική. Σαν διαφήμιση προϊόντος.